Nostalgie

Charles Aznavour (22 mei 1924 – 1 oktober 2018)

(met dank aan Liesbeth de Nijs)

(klik op de plaatjes om ze te vergroten)

Charles Aznavour wordt  onder de naam Varenagh Aznaourian op 22 mei 1924 in Parijs geboren. Zijn vader Misha kwam uit Georgië en zijn moeder Knar Aznavourian kwam uit Armenië. Charles vader zingt prachtig, hij verdient echter de kost als restauranthouder. Charles moeder is actrice, maar moet de eindjes aan elkaar knopen met naaiwerk. Als kind raakt een van de twee stembanden van Charles Aznavour verlamd. Daardoor zal hij nooit zo mooi kunnen zingen als zijn vader.

Als Charles negen jaar is, maakt hij al zijn podium- en filmdebuut. Hij trekt als acteur met theatergezelschappen door het land. Tussendoor gaat hij naar school. In zijn puberteit houdt Charles Aznavour zich in leven als danser in nachtclubs. Als hij niet genoeg verdient, verkoopt hij kranten of doet ander onregelmatig werk.

In 1944 ontmoet hij Pierre Roche. Van hem leert Aznavour liedjes schrijven. Ook begint hij naam als zanger te maken in duetten met Roche (foto rechts).

Omdat door verlamming van een van zijn stembanden zijn stem niet meer zo soepel is, gelooft Aznavour niet echt in zijn eigen zangtalent. De legendarische Franse zangeres Edith Piaf (foto links, Aznavour met Piaf) helpt hem over zijn onzekerheid heen. Zo leert Aznavour zijn schorre stem heel goed te gebruiken. In ruil voor de adviezen van Piaf is Aznavour gedwongen om aan haar grillen te voldoen. Zo is hij onder andere een tijdje haar privé-chauffeur. Ook schrijft hij veel liedjes voor zijn beschermvrouwe. Door haar invloed brak hij met Pierre Roche.

Maar zijn realistische, poëtische teksten zij de Gaullistische regering niet welgevallig. Die verbiedt dat zijn liedjes op de radio worden gedraaid. Charles Aznavour besluit in 1948 naar Amerika te gaan. Maar ook daar gelooft men niet in de verkoopkansen van zijn liedjes. In 1963 zegt Aznavour over die tijd: ‘Ze wilden mijn verboden woorden niet horen. Maar niets is smerig, alles is poëtisch! Moralistische hypocrieten willen dat echter niet toegeven’

Tot 1956 trekt Aznavour de hele wereld rond om in obscure clubs zijn kostje bij elkaar te scharrelen. In dat jaar is hij bijzonder succesvol in een club in Casablanca. Dat levert hem een contract op voor optredens in een bekende zaal in Parijs. Als in 1958 ook het Franse verbod op zijn liedjes wordt opgeheven, ligt de wereld aan zijn voeten.

Bekijk hier de Hommage à Charles Aznavour met de liedjes “Et pourtant”, “Que C’est Triste Venise”, “For Me Formidable”, “La Bohème”, “Désormais”, “Emmenez-Moi”, “Comme Ils Disent”, “Les Comédiens”, “Les Plaisirs Démodés”, “Mes Emmerdes”, “Je M’voyais Déjà” en “La mamma”.

De ene plaat na de andere wordt een succes. Aznavour zingt zowel in het Frans als het Engels en ook in het Italiaans en het Armeens. In 1963 heeft hij veel succes met de voor zijn doen ‘vrolijke’ singles “Les Comédiens” en “For Me Formidable” in 1964 gevolg door het legendarische “La Mama”.

In 1955 won Aznavour de Kristallen Ster voor beste Franse mannelijke acteur.

De stad Venetië reikt hem in 1971 de Golden Lion prijs uit voor zijn Italiaanse uitvoering van zijn single: “To Died of Love”.

In 1993 werd hij benoemd tot Buitengewoon Ambassadeur van de Republiek Armenië.

Vier jaar later werd hij om dezelfde reden Officier de la Légion d’ Honneur in Frankrijk. In 1996 werd Charles Aznavour toegevoegd aan de Songwriters Hall of Fame.

“Ik was klein en onbetekenend, dus moest ik rijk en beroemd worden”. Met deze woorden motiveert Charles Aznavour zijn succes. De chansonnier van Armeense afkomst, die zijn liedjes zelf dicht en componeert, wordt soms als de Napoleon des Chansons aangeduid.

Op het podium combineert Charles Aznavour de nonchalance van Maurice Chevalier met de smaakvolle oprechtheid van Frank Sinatra.

Een kleine (1,60 meter) Franse troubadour met droevige ogen, dat is Charles Aznavour ten voeten uit. Zijn bitterzoete liedjes zijn gebaseerd op zijn eigen ervaringen en teleurstellingen. Er worden miljoenen van zijn platen verkocht. Soms klinken die gefrustreerd of vol extase. De ene keer gaan ze over verloren liefdes, de andere keer over nieuwe liefdes. Zelf zegt hij daarover: “De vrouwen heb ik altijd boven alles gesteld. Ze hebben me bemind, bedrogen, aanbeden en verworpen. Toch ben ik geen martelaar. Vaak heb ik ze hetzelfde aangedaan, want ik ben maar een gewone man. Ik heb ze op mijn beurt verlaten en me aan nieuwe liefdes gewijd. Ik ben de bedrogen bedrieger, geweest. Ik heb me in mezelf en in anderen vergist. Dat is het leven, dat is de liefde.”

In 1946 trouwt Charles Aznavour met Micheline Rugel.  Met haar kreeg hij twee kinderen. In 1947 werd zijn dochter Séda geboren en in 1952 zijn zoon Charles. Later is hij van haar gescheiden.

In 1956 trouwt hij met Evelyne Plessis. In datzelfde jaar kregen ze een zoon, Patrick. Later is hij ook van haar gescheiden.

Op 11 januari 1967 trouwt Charles in Las Vegas met het Zweedse fotomodel Ulla Thorsell.  Sammy Davis jr. is getuige en als bruidsmeisje fungeert Petula Clark. Met haar kreeg hij vijf kinderen.

Na de aardbeving in Armenië, 1988 start hij ‘Aznavour voor Armenië’ op. De song “For Yoy Armenia” (die door 89 artiesten wordt opgenomen) staat in een week op nummer 1 in de top 50 en blijft daar 13 weken op nummer 1 staan. Er worden  alleen in Frankrijk al 2 miljoen platen van verkocht.

Eén van zijn bekendere nummers was “Une Enfant de Seize Ans”, dat later door Lennart Nijgh vertaald en gezongen werd door Boudewijn de Groot als “Een meisje van 16”.

De song “Comme ils disent” (1973) haalde indertijd het nieuws, het onderwerp is het leven als travestiet. Hij haalde een hit in Londen, met “She” (1974). Bing Crosby nam een versie van “Hier encore” (“Yesterday When I Was Young”) op. Verder nummers als: “La bohème” (1966), “Le bleu de tes jeux” (met Edith Piaf), “The Old Fashioned Way” (1973) en “To Die Of Love” (1971).

Nog enkele bekende nummers: “Sur ma vie” (1955), “Tu te laisse aller” (1960), “Les comedians” (1962), “Esperanza” (1962), “Et pourtant” (1962) en “Here encore” (1964).

Van “La Mama” (1963) verkocht hij meer dan een miljoen exemplaren!

13 februari 2007

Bron Metro nieuws

Charles Aznavour lanceert nieuwe cd

PARIJS (ANP) – Charles Aznavour (82) lanceert volgende week een nieuwe cd: “Colore ma vie”, met chansons over actuele thema’s waaronder de problemen in de buitenwijken van Parijs.

Zaterdag brengt hij met een concert ook een hommage aan het land van zijn voorvaderen, Armenië. Het is Armenië-jaar in Frankrijk en Aznavour trekt zich het lot van de Armeniërs altijd sterk aan.

Aznavour is overigens niet meer zo actief als in het verleden (hij bezocht Nederland enkele jaren geleden al in het kader van een afscheidstournee), maar Franse chansonniers kunnen een lange adem hebben en bogen op een trouw publiek.

Een plaat op je 82ste is dan ook bij lange na nog geen record in Frankrijk.

Zijn nieuwe cd heeft hij opgenomen in Havanna, waar hij werkte met  Cubaanse pianist Chucho Valdes (afbeelding links). Er zit dan ook een nadrukkelijk Latijns-Amerikaans tintje aan de cd.

Fotoalbum

	1959	1968
	1996	2003
		2007

Geraadpleegde bronnen o.a.

www.kunstbus.nl

http://frontpage.fok.nl/index.fok

www.retrojeunesse60.com

Citatennet

25 jaar popmuziek – Lekturama

Terug naar Nostalgie

Rock Hudson

(klik op de plaatjes om ze te vergroten)

Rock Hudson werd als Leroy Harold Scherer Jr. op 17 november 1925 geboren in Winnetka (Illinois) als zoon van Katherine Wood, een telefoniste, en Roy Harold Scherer Sr., een automonteur. Zijn vader verliet het gezin toen hij acht jaar oud was. Zijn moeder hertrouwde en zijn stiefvader adopteerde hem, waardoor zijn achternaam veranderde in Fitzgerald.

Zijn jaren op de Trier High School waren onopvallend. Hij zong in het koor van de school, probeerde mee te doen aan het schooltoneel, maar hij mocht nooit meespelen omdat hij zijn tekst niet kon onthouden. Verder stond hij bekend als een verlegen jongen die kranten rondbracht, die werkte als boodschappenjongen en als caddie bij de golfclub. Toch ontstond in die tijd al zijn wens om acteur te worden.

Nadat hij geslaagd was voor zijn middelbare school diende hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Filippijnen als vliegtuigmonteur bij de marine. In 1946 vertrok hij naar Los Angeles om te proberen als acteur aan de slag te komen. Hij wilde op de University of Southern California dramatiek gaan studeren, maar werd afgewezen omdat hij niet de juiste vooropleiding had. Om zichzelf te onderhouden had hij een aantal jaren verschillende baantjes, waaronder verhuizer, postbode en vrachtwagenchauffeur. Hij wilde nog steeds acteur worden, maar het lukte hem niet om een rol te bemachtigen. Door een toevallige ontmoeting in 1948 met de talentscout voor Hollywood, Henry Willson, kreeg hij wel voet aan de grond.

Omdat hij de naam Roy Fitzgerald niet geschikt vond bedacht Willson een nieuwe naam voor hem. Het werd Rock Hudson, een combinatie van de Rots (Engels: rock) van Gibraltar en de rivier de Hudson. Volgens het boek “The Man Who Invented Rock Hudson” was het oorspronkelijke plan om hem Roc te noemen, maar iemand wees er op dat dit verwarring zou kunnen geven met de naam van actrice uit de veertiger jaren, Rochelle Hudson. Daarom werd er een “k” aan toegevoegd en werd het dus Rock.

Rock Hudson maakte zijn debuut met een klein rolletje in de Warner Bross film uit 1948, “Fighter Squadron”. Volgens de roddels moest hij maar één zin uitspreken en moest de opname wel 38 keer gedaan worden omdat hij telkens zijn tekst vergeten was. Hij werd verder opgeleid in acteren, zingen, dansen, schermen en paardrijden. Hij verscheen in de bladen omdat hij er met zijn gestalte van 1,93 meter ook nog eens goed uitzag.

Het succes en de erkenning begon in 1954 met “Magnificent Obsession”, waarin hij een slechte jongen speelde die weer op het goede pad komt. De film kreeg uitstekende kritieken en Hudson werd door “Modern Screen Magazine” uitgeroepen tot de populairste acteur van dat jaar.

Zijn populariteit nam nog toe door de film “Giant” (1956), geregisseerd door George Stevens en gebaseerd op de roman van Edna Ferber. Zijn tegenspelers waren James Dean en Elisabeth Taylor. Met haar bleef hij voor de rest van zijn leven bevriend. Voor hun goede spel ontvingen Hudson en Dean een Oscar nominatie voor de beste acteur. Daarna volgden “Something of Value” (1957), van Richard Brook en “A Farewell to Arms” (1957) van van Charles Vidor, gebaseerd op de roman van Hemmingway.

Hij speelde een humoristische rol in “Pillow Talk” (1959), de eerste van een aantal films met als tegenspeelster Doris Day. Deze werd gevolgd door onder andere “Come September” (1961), “Send Me No Flowers” (1964), “Man’s Favorite Sport?” (1964) en “Strange Bedfellows” (1965).

In de zeventiger jaren nam zijn populariteit op het witte doek af. Hij trok met de musical Camelot langs 13 steden. Verder was hij succesvol in een aantal televisiefilms. Zijn succesvolste televisieserie was “McMillan and Wife”, met als tegenspeelster Susan Saint James, die liep van 1971 tot 1977. Hudson speelde in deze serie politiecommissaris Steward “Mac” Mcmillan en Susan Saint James speelde zijn vrouw. De chemie tussen de twee maakte de serie tot een groot succes.

Door zijn zware drinken en roken kreeg hij begin tachtiger jaren problemen met zijn gezondheid. Door een vijfvoudige bypass operatie was hij een jaar lang uit de running. Daardoor moest zijn nieuwe TV show “The Devlin Connection” onderbroken worden en toen hij eenmaal weer kon spelen werd de show niet lang daarna, in december 1982, van de buis gehaald.

Hij herstelde van de operatie maar ging door met roken. Een aantal jaren later was zijn gezondheid zichtbaar verslechterd, wat tot verschillende geruchten leidde. In 1984 en 1985 trad Hudson een aantal keren op in de televisieserie “Dynastie”. Het was al lang bekend dat hij moeite had om teksten te onthouden, maar nu begon ook zijn spraakvermogen af te nemen.

Toen de carrière van Hudson nog floreerde probeerde hij zijn persoonlijke leven buiten de schijnwerpers te houden. In zijn carrière straalde hij mannelijkheid uit en hij trouwde op 9 november 1955 met Phyllis Gates, de secretaresse van zijn manager. Het was groot nieuws in alle roddelbladen. Zij waren nog geen drie jaar bij elkaar toen Phyllis in april 1958 een scheiding aanvroeg wegens “mentale wreedheid”. Hudson vocht de scheiding niet aan. Ze scheidden op 13 augustus 1958 en Phyllis kreeg tien jaar lang een alimentatie van $ 250 per week. In haar autobiografie uit 1987, die ze samen met de geschiedschrijver van Hollywood Bob Thomas schreef met als titel “My Husband, Rock Hudson”, hield Phyllis Gates vol dat ze al een aantal maanden met Hudson was uitgegaan en al twee maanden met hem samenwoonde toen Hudson haar een huwelijksaanzoek deed. Ze claimt dat ze Rock Hudson uit liefde trouwde en niet, zoals later beweerd werd, om te helpen zijn seksuele geaardheid te verbergen. Eén van de bladen kopte: “Als de dag voorbij is, wacht de hemel op mij” en citeerde Hudson met de woorden “Als ik mijn zegeningen tel, staat mijn huwelijk bovenaan de lijst.

Volgens zijn biografie, geschreven door hemzelf en Sar Davidson, “Rock Hudson: His Story”, had hij relaties met de Amerikaanse romanschrijver Armistead Maupin, Jack Coates, Hollywood publicist Tom Clark, die later een biografie over Hudson schreef met de titel “Rock Hudson: Friend of Mine” en Marc Christian.

In juli 1985 was Rock Hudson te gast bij zijn goede vriendin Doris Day, bij de lancering van haar nieuwe televisieshow “Doris Day’s Best Friends”. Zijn uitgemergelde gezicht en zijn onsamenhangend spreken was zo schokkend dat het dezelfde avond door televisiestations in heel Amerika werd uitgezonden. Doris Day staarde gedurende het hele gesprek, duidelijk aangeslagen, naar hem.

Op 5 juni 1984 werd de diagnose HIV bij hem gesteld. Maar toen de tekenen van zijn ziekte duidelijk werden vertelden zijn publiciteitsagenten en de doktoren aan het publiek dat hij leverkanker had. Het duurde tot 25 juli 1985, toen hij voor een behandeling in Parijs was, dat hij een persbericht uitzond dat hij stervende was ten gevolge van het acquired immunodeficiency syndrome, oftewel AIDS. Hij onthulde tegelijkertijd dat hij homoseksueel was.

In een later persbericht speculeerde Hudson erop dat hij HIV had opgelopen door besmet bloed dat hij kreeg  toegediend tijdens de vele bloedtransfusies bij de bypass operatie aan zijn hart. In die tijd werd het bloed nog niet getest op de aanwezigheid van HIV, omdat het toen een nog onbekende ziekte was.

Hudson leefde de rest van zijn leven met grote waardigheid, vechtend tegen de vernietiging van zijn lichaam en de opdringerige roddelpers. Op 31 juli vloog hij terug van Parijs naar Los Angeles. Hij was zo verzwakt dat hij met een brancard uit het vliegtuig gehaald moest worden en met een helikopter naar het Cedars Sinai ziekenhuis overgevlogen werd, waar hij nog bijna een maand verbleef om nog meer behandelingen te ondergaan. Toen de dokters hem mededeelden dat ze zijn leven niet konden redden omdat de ziekte in een te ver gevorderd stadium was, keerde hij terug naar zijn huis “The Castle” in Beverly Hill. Daar leefde hij in afzondering tot aan zijn dood in de ochtend van 2 oktober 1985. Hij werd 59 jaar oud.

Kort voor zijn dood sprak Hudson: “Ik ben niet blij dat ik ziek ben, ik ben niet blij dat ik AIDS heb. Maar als dat anderen kan helpen weet ik ten minste dat mijn domme pech een beetje van nut is geweest.” Na zijn dood zei Doris Day, door velen beschouwd als een goede vriend van hem ook buiten de set, dat ze nooit geweten had dat hij homo was. Carol Burnett (afbeelding links), die vaak met hem samenwerkte op de televisie en in de theaters, was een trouwe verdediger van haar vriend. Ze vertelde aan een interviewer dat ze wist dat hij homo was, maar dat het haar niets kon schelen. Zoals Morgan Fairchild zei: “Rock Hudson’s dood gaf AIDS een gezicht.” Er werd ook gezegd dat door zijn dood zijn oude vriend president Ronald Reagan zijn houding veranderde tegenover het probleem van AIDS.

Rock Hudson werd gecremeerd en zijn as werd over zee verstrooid. Na de begrafenisdienst claimde zijn partner Marc Christian Hudson’s landgoed op grond van “het opzettelijk veroorzaken van emotionele spanning”. Christian werd negatief getest, maar volgens hem had Hudson seks met hem tot februari 1985, meer dan acht maanden nadat hij wist dat hij AIDS had. Sara Davidson, de biograaf van Hudson, verklaarde later echter dat in de tijd dat ze Hudson ontmoette Christian in het gastenhuis (een tot een speelkamer en woonkamer omgebouwde garage) woonde en dat Tom Clark, die gedurende vele jaren zijn levenspartner was geweest, in het woonhuis woonde. Waarom Hudson niet aan Christian vertelde dat hij AIDS had en hij dat pas hoorde toen er een persbericht uitging in juli 1985 blijft de vraag. De meeste mensen denken dat Hudson bang was dat hij hem zou verlaten en dat hij zou worden verstoten uit de Hollywood gemeenschap als ze de waarheid geweten hadden over zijn ziekte en het feit dat hij homo was.

Het vervelende voor Rock Hudson is dat velen zich hem niet zozeer zullen herinneren uit de vele rollen die hij heeft gespeeld, maar als de eerste beroemdheid die overleed aan AIDS.

Hij won vele prijzen:

Academy Award: genomineerd in 1957 voor beste Acteur voor “Giant”
Golden Globe: winnaar in 1959 voor beste mannelijke hoofdrol
Golden Globe: winnaar in 1960 voor beste mannelijke hoofdrol
Golden Globe: winnaar naast Tony Curtis in 1961 voor beste mannelijke hoofdrol
Golden Globe: winnaar in 1963 voor beste mannelijke hoofdrol

Rock Hudson heeft een ster in de Hollywood Walk of Fame.

Geraadpleegde bronnen o.a.:

IMDb

Members Tripod

Meredy

Movies

Wikipedia

Terug naar Nostalgie