Nostalgie

Caterina Valente

(klik op de afbeeldingen om ze te vergroten) 

Haar ouders werkten in het circus en in 1936, ze was toen nog maar vijf jaar, trad ze samen met de rest van de familie voor het eerst op in de Friedrichsbau in Stuttgart.

Op 25 november 1952 trouwde Caterina met de Duitse jongleur Erik van Aro (zijn echte naam was Gerd Eric Horst Scholz). Door hem verwierf ze het Duitse staatsburgerschap. Ze werd zijn assistente. Later werd hij haar manager en hij was een tijdlang de man die Rob de Nijs hielp bij het lanceren van zijn (mislukte) Duitstalige carrière.

Van maart tot mei 1953 trad ze op als zangeres in het circus Grock. In april van dat jaar deed ze audities bij radio Zurich. De producer Walter Linder was zo enthousiast dat hij gelijk 15 nummers met haar opnam. In november van dat jaar was ze gastzangeres bij het orkest van Kurt Edelhagen. Met dit orkest maakte ze ook haar eerste platenopname voor het platenlabel Polydor. In februari 1954 kwam haar eerste plaat “Istanbul” uit. In september 1954 had ze een hit met het nummer “Ganz Paris träumt von der Liebe”, de Duitse versie van het lied “I love Paris” van Cole Porter. Van deze plaat werden er miljoenen verkocht. Deze plaat werd gevolgd door nog meer succesvolle nummers, zoals “Wo meine Sonne scheint” (Island in the sun van Harry Belafonte) and “Dich werd ich nie vergessen” (I will never forget you).

In 1954 begon ook haar filmcarrière met “Mannequins für Rio”. Hierna speelde ze hoofdrollen in verschillende succesfilms, zoals “Liebe Tanz und 1000 Schlager” met Peter Alexander als tegenspeler en “Casino de Paris” met als tegenspelers Vittorio de Sica en Gilbert Becaud.

In 1955 scoorde ze internationale hits met “Malageña”, gevolgd door “The breeze and I”. Beide nummers waren geschreven door de Cubaanse componist Ernesto Lecuano en werden opgenomen met het orkest van Werner Müller. Deze nummers waren ook in Nederland een hit. In datzelfde jaar verscheen ze voor het eerst op de Amerikaanse televisie in het “Colgate Comedy Hour”, waar de presentator Gordon MacRea haar introduceerde als het “Malageña” meisje.

In 1957 trad ze voor de eerste keer voor het publiek op in de Verenigde Staten in Hotel Pierre in New York. Op 10 september van dat jaar werd de eerste van de twaalf televisieshows onder de titel “Bonsoir Kathrin” op de Duitse televisie uitgezonden.

Het jaar 1958 werd een gedenkwaardig jaar voor haar. In de maand april stond ze de hele maand in het Olympia in Parijs. Ze was een sensatie. Op 8 augustus van dat jaar werd haar zoon Eric Philippe Bruno geboren in Mannheim. De eigenaar van het Olympia, Bruno Coquatrix, werd zijn peevader.

In 1963 kreeg ze een Gouden Plaat voor het eerste album waarvan de opbrengst naar UNICEF ging “”All Star Festival”. Haar lied “La Golondrina” werd uitgevoerd door sterren als as Doris Day, Maurice Chevalier, Ella Fitzgerald, Nat King Cole en Edith Piaf.

Vanaf september 1964 presenteerde ze samen met Carol Burnet, Bob Newhart en Dom Deluise 22 keer de show “The Entertainers” voor de Amerikaanse televisie.

Op 19 februari 1971 scheidde ze van haar man Erik van Aro. Ze bleven wel zakenpartners en vrienden. Van mei tot juni van dat jaar maakte ze een tournee door Rusland en later dat jaar trad ze op verzoek van Richard Nixon op bij de viering van het 26-jarig bestaan van de Verenigde Naties. Begin 1972 gaf ze, samen met Michel Legrand, een reeks van achttien legendarische concerten in het Olympia in Parijs.

Op 4 maart 1972 trouwde ze met de Engelse componist/pianist Roy Budd. Uit het huwelijk werd op 9 maart 1974 haar zoon Alexander geboren. Paulette Coquartrix van het Olympia in Parijs werd de peetmoeder. In 1980 scheidde ze van haar tweede man Roy.

In 1984 werd Caterina de eerste ambassadeur van SOS Kinderdorpen.

In 1985 maakte ze een grote tournee door Duitsland. Om haar 50-jarig bestaan als artieste te vieren maakte ze de televisieshow “Bravo Catrin”. De show werd door maar liefst 16 miljoen mensen uit Duitsland en uit de buurlanden bekeken. Ze ontving het “Grosses Bundesverdienstkreuz” voor haar verdiensten als artieste en voor haar humanitaire werk. Dat jaar maakte ze met het orkest van Count Basie een tournee door Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.

In 1987 trad ze voor het laatst op in Amerika in de Hollywood Bowl in Los Angeles. In 1989 nam ze in Italië een jazz CD op die onder verschillende titels werd uitgebracht, zoals ” A briglia sciolta”, “Fantastica” en “Platinum Deluxe”. Het werd haar best verkochte CD ooit.

Haar laatste optreden in Europa was in 1996 in de Opera van Leipzig.

Caterina is een talenwonder die maar liefst zes talen vloeiend spreekt. De meer dan 1.500 liedjes die ze opnam zijn in twaalf verschillende talen uitgebracht.

Een aantal van haar nummers zijn:

• 1954 – Ganz Paris Traümt von der Liebe

• 1958 – Tipitipitipso

• 1958 – Spiel noch einmal für mich, Habanero

• 1959 – Sweetheart my Darling mijn Schat

• 1960 – Zeeman

• 1960 – Itsy bitsy teenie weenie Honolulu strand Bikini

• 1960 – Oh Valentino

• 1960 – Ein Schiff wird kommen

• 1961 – Rosalie muss nicht weinen

• 1961 – Sucu sucu

• 1961 – Der Sherrif von Arkansas is ‘ne Lady

• 1962 – Gondoli gondola/Tango Italiano

• 1962 – Quando quando quando

• 1963 – Hawaiiana Melody

Kijk en luister naar Caterina Valente

Spiel noch einmal für mich, Habanero

Wo meine sonne scheint

Caterina Valente en Luiz Bonfa

Caterina Valente en Michel Legrand – Quand Ça Balance

The Breeze and I

Geraadpleegde bronnen o.a.

All about jazz

Artist Direct

Caterina Valente.com

IMDb

Wikipedia

Terug naar Nostalgie