SeniorPlaza | Nostalgie

Home / Nostalgie

Nostalgie

(klik op de afbeeldingen om ze te vergroten)

Sandie Shaw werd als Sandra Ann Goodrich op 26 februari 1947 geboren in het Engelse Dagenham (Essex). Daar groeide ze ook op. Ze werd telefoniste bij de Ford fabriek en ze droomde van een carrière als zangeres. Daarom deed ze mee aan talentenjachten. In 1964, ze was toen 17 jaar oud, werd ze bij een talentenjacht tweede. Als beloning daarvoor mocht ze optreden bij een concert van Adam Faith met zijn groep The Roulettes en The Hollies. Adam Faith was diep onder de indruk van haar talent en hij introduceerde haar bij zijn manager Eve Taylor. Binnen twee weken kreeg ze een contract bij Peye Records en een artiestennaam, Sandie Shaw. Eve Tayler zorgde ervoor dat Chris Andrews haar eerste nummer schreef, As Long As Youre Happy Baby”. De plaat deed hoegenaamd niets in de hitlijsten. Tailor maakte een reis naar Amerika en daar hoorde hij het nummer (Theres) Always Something There To Remind Me, geschreven door het legendarische duo Burt Bacharach and Hal David. Dat nummer werd door Sandie op de plaat gezet en in de herfst van 1964 werd het een regelrechte wereldhit

Er volgde nu een reeks van succesnummers geschreven door Chris Andrews, zoals “Girl Dont Come, Ill Stop At Nothing, Long Live Love (haar tweede nummer één hit in Engeland), Message Understood, Tomorrow en Nothing Comes Easy”. Ze trad nu ook regelmatig op in programma’s in Engeland, zoals ‘Top Of The Pops’, ‘Ready Steady Go’ en ‘Thank Your Lucky Stars’. Door haar hitnummers ook in het Duits, Spaans, Frans en Italiaans op te nemen werd haar populariteit in Europa nog groter. Verder was ze ook populair in Zuid Amerika en trad ze zelfs op achter het IJzeren Gordijn en in Perzië (nu Iran). Door problemen met haar werkvergunning kon ze niet in Amerika optreden en daardoor is ze daar nooit echt doorgebroken, hoewel ze ook daar een schare fans had.

Haar handelsmerk was dat ze op blote voeten (of op kousen) optrad omdat ze, zoals ze zelf zei “Ik me meer ontspannen voel en daardoor beter in staat ben om de stemming van het lied over te brengen.” Haar singles werden geproduceerd door Eve Taylor, Chris Andrews en door haarzelf met de hulp van Ken Woodman van Peye Records, die de arrangementen schreef. Hoewel ze het meeste succes had met haar singles bracht ze in de jaren zestig ook een aantal albums uit waarop meestal originele nummers stonden die door Chris Andrews geschreven waren en cover versies van andere nummers.

In 1967 was haar platenverkoop minder dan in andere jaren en haar manager besloot toen dat ze meer cabaretachtige nummers moest gaan maken. Tegen haar wil (omdat ze bang was dat dit haar geloofwaardigheid zou aantasten) zorgde hij ervoor dat Sandie dat jaar Engeland zou vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Ze zong vijf nummers in een televisieshow en het publiek mocht een keuze maken. Ze kozen het nummer van Bill Martin en Phil Coulter, “Puppet On A String”. Hoewel ze het met verve zong, vond ze het zelf geen goed nummer. Maar ze won het songfestival overtuigend. Ze scoorde er weer een wereldhit mee. En het geld dat ze ermee verdiende vergoedde een hoop.

Banks

Ook in 1967 ontmoette ze de modeontwerper Jeff Banks, met wie ze op 6 maart 1968 in het geheim trouwde in Londen. In februari 1971 werd hun dochter Gracie geboren. In 1968 richtte ze eveneens haar eigen modelabel op en begon ze met de verkoop van een eigen kledinglijn en (hoe verrassend) schoenen.

Na het Eurovisie songfestival scoorde ze nog met Youve Not Changed, “Together” en “Those Were The Days”. Nu kreeg ze ook haar eigen televisieshow, getiteld The Sandie Shaw Supplement.

Haar laatste grote hit was “Monsieur Dupont” in 1969, een nummer dat oorspronkelijk uit Duitsland kwam. Eind 1969 werd haar single Heaven Knows Im Missing Him Now uitgebracht. Rond deze tijd produceerde ze voor de eerste keer zelf haar eigen album, met als titel “Reviewing The Situation”. Haar vorige albums bevatten altijd nummers die geschreven ware door Chris Andrews en covers van popliedjes. Dit album bevatte covers van wat meer alternatieve artiesten, zoals Bob Dylan en The Rolling Stones. Eve Taylor was niet zo gelukkig met het resultaat en Peye Records deed er dan ook maar weinig aan om het album te promoten. De werkelijkheid is dat Sandie vond dat de popliedjes te zeer haar carrière bepaalden en de nummers te commercieel waren. Met dit album liet ze zien dat ze meer geïnteresseerd was in deze alternatieve muziek. Maar haar management was vastbesloten om haar lijn in de popmuziek voort te zetten. Er was dan ook een groot contrast tussen dit album en het nummer Heaven Knows Im Missing Him Now.

Begin jaren zeventig begon ze haar eigen liedjes te schrijven en bracht ze singles met nummers van diverse schrijver uit en covers van andere popliedjes. De laatste single die ze in 1972 voor Peye Records opnam was het nummer “Father And Son” van Cat Stevens. Maar na “Monsieur Dupont” was haar platenverkoop totaal in elkaar gezakt. Nadat ze haar laatste singel voor Peye had opgenomen besloot ze om het over een andere boeg te gooien. Ze pakte nieuwe uitdagingen aan, zoals het meeschrijven aan een complete rockmusical, het schrijven van liedjes, het acteren in toneelproducties (ze speelde Ophelia in Hamlet en Jeanne d’Arc in Saint Jeanne) en het schrijven en illustreren van kinderboeken. In 1978 bracht ze nog wel twee singles uit op het CBS label. En in 1979 bekeerde ze zich tot het Buddhisme. Sinds die tijd heeft ze vele malen in die leer onderwezen en velen tot dat geloof bekeerd.

Nadat ze een aantal jaren daarvoor gescheiden was van Jeff Banks, trouwde ze in 1982 met Nik Powell. Nik Powell was de medeoprichter van de Virgin Groep (samen met Richard Branson) en voorzitter van de Europese Filmacademie. Het Bacharach/David nummer “Anyone Who Had A Heart” was in de jaren zestig door verschillende artiesten uitgebracht, waaronder Dionne Warwick en Cilla Black. Sandie vond dat het nummer beter gezongen kon worden door een meer volwassen persoon. Ze bracht het nummer via Virgin Records uit op een verzamel LP met verschillende artiesten. Omdat haar versie van “Anyone Who Had A Heart” op deze LP zeer in de smaak viel werd van dit nummer een single uitgebracht.

Powell

Er werd zelfs gefluisterd dat ze een nieuw album bij Virgin zou uitbrengen. Dat gebeurde echter niet omdat Sandie zwanger was van haar dochter Amie. Niettemin stond ze nu weer wel wat meer in de belangstelling bij het publiek en ze ontdekte dat ze nog veel fans had.

Ze bracht een nieuw album uit onder de titel “Choose Life” en ze gaf er 1.000 weg voor de promotie van de Wereld Vredesexpositie in maart 1983. Maar de fans wilden dit album erg graag en daarom werd het in mei 1983 op het Palace label uitgebracht. De single “Wish I Was” werd van dit album getrokken en eveneens uitgebracht. Maar Sandie leidde eigenlijk nog steeds een leven buiten de schijnwerpers en er werd dan ook niets gedaan om de LP en de single te promoten.

Maar in augustus van dat jaar werd haar carrière nieuw leven ingeblazen, nadat ze een brief had ontvangen ondertekend met “Twee ongeneeslijke Sandie Shaw fans” die in de brief schreven “De Sandie Shaw legende kan nog niet voorbij zijn er is nog zoveel meer te doen.” De brief was in werkelijkheid van leadzanger Morrissey en gitarist Mar van de groep ‘The Smiths’.

Sandie en

The Smiths

Haar man Nik was een vriend van Geoff Travis van Rough Trade Records, het label waar ‘The Smiths’ ook bij zaten, waardoor er nog meer van dergelijke brieven bij Sandie terecht kwamen. Ze stemde er uiteindelijk mee in om Morrissey te ontmoeten en daaruit vloeide voort dat ze een aantal van hun liedjes opnam. In april 1984 werd het nummer “Hand In Glove” (de eerste single van ‘The Smiths’) uitgebracht op het Rough Trade label. De plaat verkocht prima. Er was een legendarische uitvoering van dit nummer in het programma Top Of The Pops, waarbij Sandie op de vloer lag en met haar voeten in de lucht schopte met als achtergrondgroep ‘The Smiths’ allemaal op blote voeten (behalve Morrissey). Haar commentaar was later “Ik wil niet op een elegante manier ouder worden. Ik wil dat op een onelegante manier doen, waarbij ik met mijn voeten in de lucht schop.”

Men wilde een album via het Rough Trade label uitbrengen, maar dit werd in de wacht gezet omdat Sandie ontdekte dat ze weer zwanger was, dit keer van haar zoon Jack.

Haar tweede carrière ging verder met het opnieuw uitbrengen van haar eerste hit (Theres) Always Something There To Remind Me voor de film “Letter To Breshnev” en nadat ze in 1986 van management gewisseld was, kwamen er twee singles uit op Polydor. Beiden waren cover versies van nummers van Lloyd Cole, “Are You Ready To Be Heartbroken” en Patti Smith, “Frederick”. En voor het eerst in twintig jaar maakte ze ook weer een tournee. Er was weer sprake van een nieuw album, maar Polydor vond het succes van de twee singles te matig om daar aan te beginnen.

Uiteindelijk werd een nieuw album in 1988 uitgebracht op het Rough Trade label, met als titel “Hello Angel”, door veel van haar fans beschouwd als het eerste echte Sandie Shaw album. Een groot deel van de nummers op het album schreef ze zelf en bij de andere nummers werkte ze samen met andere schrijvers. In die tijd maakte ze ook weer twee nieuwe tournees. In de jaren negentig bracht ze verschillende compilaties van haar werk uit op kleine labels.

In 1991 zag haar autobiografie “The World At My Feet” het daglicht. Het jaar daarop ging ze studeren aan de Universiteit van Londen en aan Oxford, waar ze in 1994 afstudeerde als psychotherapeut.

In 1994 werd door Virgin Records het album “Nothing Less Than Brilliance” uitgebracht. Het album bevatte nieuwe opnames van haar oude succesnummers en ook een aantal originele versies uit de jaren zestig.

Rond die tijd scheidde ze van haar man Nik Powell, hoewel ze nog wel bevriend bleven. In 1996 ontmoette ze via de arts van het gezin haar derde man Tony Bedford.

Ze concentreerde zich nu volledig op haar nieuwe carrière als psychotherapeut en in 1997 opende ze een kliniek voor geesteswetenschappen om psychologische gezondheidszorg en creatieve ontwikkeling aan te bieden aan mensen die werkzaam waren in de entertainment en media industrie.

In het jaar 2000 begon ze een juridisch gevecht om het eigendomsrecht van haar hele platencatalogus te verkrijgen. In 2002 won ze dit gevecht en begon ze met eigentijdse artiesten en producers veel van haar materiaal uit de jaren zestig en tachtig te herbewerken.

In 2003 verkocht ze aan EMI een wereldwijde licentie voor haar muziekcatalogus. Verder voegde ze nieuwe activiteiten aan haar kliniek toe, het coachen en begeleiden van managers en directeuren.

Intussen bracht EMI verzamelalbums uit van Franse en Italiaanse opnames en het jaar daarop van haar Spaanse en Duitse repertoire. In de jaren daarna bracht EMI digitaal geremasterde versies uit van een aantal van haar albums.

Op 26 februari 2007 plaatste ze ter ere van haar zestigste verjaardag een nieuwe versie van “Puppet On A String” op haar website. De nieuwe versie met als titel “Puppet’s Got A Brand New String” had een compleet nieuwe sound.

Kijk en luister naar Sandie Shaw

(TIP: mocht uw internetverbinding niet snel genoeg zijn, klik dan links onder op II)

(er ontstaat dan een driehoekje met de punt naar rechts)

(laat u het filmpje downloaden en klik dan op het driehoekje)

As long as you’re happy baby

(Theres) Always Something There To Remind Me