Home / Gedichten / Aan mijne egade

Aan mijne egade

(Willem Bilderdijk 1756 - 1831)
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Niet een bloemtjen, niet een toontjen, op uw Jaarfeest, lieve Gâ!
Is mijn brein dan zoo onvruchtbaar, zoo geheel verwinterd? — JA.
Of voelt mijn boezem minder voor uw lieve aanloklijkheên?
Is me uw teêrheid minder dierbaar dan zy was of zijn moest? – NEEN.
Ach! wat zou die boezem wenschen op dees heimplaats des verdriets
Dan de zaligheên der liefde die uw har my uitstort? – NIETS.
Lijden kan ik alle plagen van het onverduurbaarst lot:
Want wie heeft ze my beschoren? wie my toegezonden? — GOD.
Lijden kan ik, wat het lichaam, moet het, uit kan staan van smart.
‘k Ken één bron van weelde en smarte; en wat is die welbron? – ‘T HART.
‘k Kan de kwelling fier verachten, die vernederde eerzucht lijdt.
Wat is in mislukte ontwerpen de angel die ons prikkelt? — SPIJT.
‘k Kan gebrek en kommer dragen : Hoe het in de wareld loopt’,
Wat’s als alles wil bezwijken, ’s Christens ondersteuning? — HOOP.
Ja, gelukkig in uw armen, ’t zij in nood of overvloed,
En te vreên met Gods bestelling, wat’s me al wat voorkoomt? – GOED.
ô Hoe vrolijk wilde ik zingen, lieve Weêrhelft, op uw feest!
Doch wat faalt my om te zingen? Dierbaarste, ach! gy weet het! – GEEST.
Wat, wat bleef my, even hevig naar den geest en ’t lichaam krank,
Om den Hemel op te dragen? om aan u te schenken? — DANK.
Dank en Liefde, dierbre Gade, zie daar al wat ik vermag!
‘k Wij’ ze u beide, dit ’s mijn feestzang! Want wat anders rest my? — ACH!