Bram de dichter

Riemen dichten versies maken
Bint dar noe zukke slimme zaken?
k’Zeg oe nee, ‘k make mien stark
Middenonder ’t boerenwark
Inderhoast un vers te dichten
Woar ‘j de pette veur zult lichten

Gleuf ie ’t niet. ‘k zal ’t oe bewiezen
Wacht is ’t is noe kwart veur vieven
‘k Wed dat binnen un kwartier
Op dit schone vel papier
Een gedicht heb neer è schreven
Net zo goed en net zo bes
As er veur en noa mien `lèven
Ooit een dichtstuk is à wes

Kom loa ‘ksaluk is beginnen
Vrouwe holt oe proaties binnen
en dat kindergoed wat stil
Loat dat lèven wat bedoaren
Want ik wil oe vast verkloaren
Dat ‘k een mooi vers maken wil

Loat es zien woar za’k op dichten
Huweliujkstrouw, nee, kinderplichten,
Van de règen of de snee
Of za’k dichten op mien vee?
Wacht is ja verdreid nog toe
Ik goa dichten op mien koe

Bram heel ernstig noa de grond
Dan noa de zolder, dan in ’t rond
Hij strijkt zo fors langs neus en hoofd
Als was daar ’t vers reeds gaar gestoofd
De kinren vechten, huilen. kijven
En Bram begint zijn vers te schrijven

Oh koe wat zijt gij een schoon dier
(wat is het toch een leven hier)
Aals gij mij toelacht uit de stal,
dan weet ik niet hoe ik u prijzen zal
Gij geeft ons melk en kaas en botter
Klaas hou is op met dat gesnotter
En botter en botter en wat nog meer
En ok en ok en ok nog leer

Oh koe gij zijt mijn trouwste vrind
(wel drommels vrouw wat schreeuwt dat kind)
(Zo kan k niet dichten zeg ik oe)
En daarvoor dan ik u mien koe
Wat staat uw hoofd fraai op uw romp
(Va, Jannes houwt mien met de klomp)
Hoe zacht hoe glanzend is oe vel
(Pas op Gaitjan ik zie oe wel)

Hoe lieflijk roept ge telkens boe
Net als, nel als een echte koe
Daarom mijn dier graas vrij en blij
Ginds in de malse klaverwei
Straks keert gij weer door ’t groene hek
(vrouw sloat dat kind is op de bek
(wat ligt dat jong doar toch te janken)
Woar was ik ok weer, oh juust das krek
Straks keert gij weer door ’t groene hek
Ba foei roept plotseling onze zanger
‘k Schei uut met dichten ik doe niet langer.