Home / Gedichten / De stilte

De stilte

(Carel Steven Adema Van Scheltema 1877 -1924)
Met dank aan Andreas Jaquet voor het insturen van de tekst

Daar komt een stilte aan mijn lijf
Een wezenloos gelaat
’t Is of het leven verder gaat
En ‘k ergens achterblijf

Nu drijf ik van het leven af
Naar eene waterkom
Als eene witte waterblom
Naar haar verholen graf

En ’t leven gaat voorbij-voorbij
Ik zie het zwijgend aan
En ik – ik kan niet medegaan
Want het is stil in mij

En ’t leven haalt mij wederom
En drijft mij verder mee
En blaast mij als een waterblom
Door zijne wijde zee

De stilte is van mijn gelaat
En van mijn lijf gewist
Dat is de dood die zich vergist
En naar een ander gaat