Laatst was ik bij mijn Fillis
Zij zat een wijl te peinzen,
maar in het einde vroeg zij:
‘Weet gij wat een kusje is?’
Ik zei: ‘Mijn liefste meisje ,
dit is te filosofisch.
Een kusje laat zich voelen,
doch laat zich niet beschrijven.
Misschien dat wij het wezen,
als ook de aard der kusjes
door dadelijke proeven
wel min of meer ontdekten.’
Ik greep haar in mijn armen
en drukte mijne lippen
op heur bevallig mondje.
Nu kusten wij elkander
op allerhande wijzen.
Ik bleef schier onbeweeglijk
op heure lipjes kleven.
Doch na zo vele proeven
was ’t ons nog gans onmooglijk
een kusje te beschrijven.
Ik zei:’Mijn lieve Fillis,
wij zullen het nooit ontdekken!’
‘Wel,’ zeide toen mijn meisje,
‘laat gij de hoop reeds varen?
Wie weet, zo wij de proeven
te meermaal weer hervatten,
of wij het niet ontdekken!’
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.