Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst
Ruim vijftig jaar gelee besloot men hem te poten Een jonge zilverberk van krap twee meter hoog De zure grond waarin hij stond bleek niet te droog Dus in de loop der tijd kwam hij tot forse grootte
Tientallen vogeltjes gebruiken hem als woning De wilde wingerd rond zijn stam staat stijf van luis Ook van de mijten en nog meer van dat gespuis Waarmee de staartmees zich komt voeden als een koning
Doch heden morgen, het blies krachtig uit het noorden Een harde rukwind en zijn wortels zeiden “krak” Hij viel met veel bombarie op mijn autodak Waarbij een zware tak zich door de voorruit boorde
Vanuit de kamer heb ik nu een vergezicht Terwijl de morgenzon de muren goud verlicht
