Met dank aan Ivan Grud voor het insturen van de tekst
Hij de reus ligt zich in mega zonnen te warmen Mijmerend hoe het die blauwe wereld verder zal vergaan Pijnlijk denkt hij aan milieu, oorlogen, het hongeren der armen Is het nog wel te redden zou hij het maar niet laten gaan
Kon hij alles maar in die wereld herstellen Die schitterende wereld waar eens alles bloeide Moest hij het hen nu nog duidelijker vertellen Zagen zij niet dat de rampzaligheid alleen maar groeide
Hij kijkt omhoog en ziet ondeugende engelen lonken Wuift en lacht, en ziet hoe hun zilveren vleugels vonken Cupido spelende de harp laat zich op zijn schouder landen Dansende feeën plukken sterren en vullen de manden
Ongewild strekt hij zijn hand naar die kleine wereld zon Het kon niet anders, al wilde hij dat het anders kon Hij sluit zijn ogen en perst het kleinood tot een supernova Verdrietig luistert hij naar Cupido zingend zijn geliefde proza
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
