Home / Gedichten / Het stokske van Johan van Oldebarnevelt, vader des vaderlands

Het stokske van Johan van Oldebarnevelt, vader des vaderlands

(Joost van den Vondel 1587 – 1679)
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Mijn wens behoede u onverrot,
O stok en stut, die geen verrader,
Maar ’s vrijdoms stut en Hollands Vader
Gestut hebt op dat wreed schavot;
Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen,
Veroordeeld, als een Seneca,
Door Nero’s haat en ongena,
Tot droefenis der braafste zielen,
Gij zult nog, jaren achtereen,
De uitgank van die Held getuigen,
En hoe Geweld het Recht dorf buigen,
Tot smaad der onderdrukte Steên.
Hoe dikwijl strekt gij onder ’t stappen
Naar ’t hof der Staten stadig aan
Hem voor een derde voet, in ’t gaan
En klimmen op de hoge trappen,
Als hij, belast van ouderdom,
Papier en schriften, overleende,
En onder ’t lastig landspak steende!
Wie ging, zo krom gebukt, nooit krom!
Gij ruste van uw trouwe plichten
Na ’t rusten van die oude stok,
Geknot door ’s bloedraads bittre wrok:
Nu stut en stijft gij nog mijn dichten.

Het ‘stokske’ waarmee de raadspensionaris het schavot beklom, waar hij zou worden terechtgesteld.