In de morgen
als ik ga slapen
en de dag
de lange dag
achter mij laat.
Zink ik in
mijn duister
terwijl de woorden
verloren
als stukjes brood
opgepikt worden om
voor altijd
te verdwijnen
om straks
de dag
weer nieuw
te laten zijn.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.