Met dank aan Anton van der Haar voor het insturen van de tekst
Als kind gelukkig, zonder zorg,
je weet Hij staat steeds voor je borg.
Here houdt ook deze nacht,
over mij getrouw de wacht.
Als puber staat je hoofd heel stug,
en God verdwijnt steeds meer uit beeld.
Wilt naar het kind zijn nooit terug,
je weet niet waar het hem aan scheelt.
Dan val je in dat zwarte gat,
de tijd waarin je God vergat.
Het leven bruist je tegemoet,
je denkt dat alles kan, niets moet!
Als later…, met een zwaar gemoed,
je ’t leven dunnetjes overdoet,
Dan denk je, in die “tussentijd”,
raakte Hij… mij toch niet kwijt.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
