
Ik droom nog wel eens van de barricaden
betogen op het weidse Malieveld
voor hoge idealen (soms voor geld)
omringd door eensgezinde kameraden.
We waren fel, met hartstocht overladen
de aarde, door het kapitaal gekweld
zou eindigen als doodse vuilnisbelt.
Door clerus en de politiek verraden.
Bewogen woorden, onbewogen daden.
De demonstrant berust als antiheld.
Zijn idealen sleets of uitgeteld.
De herfst verstikt het vuur met dode bladen.
Ik kom nog dikwijls op het Malieveld.
Geen mens kan daar die poffertjes versmaden.