Home / Gedichten / Moeders handen

Moeders handen

Dichter(es): Martien Beversluis
Met dank aan Liesbeth de Nijs voor het insturen van de tekst

Laat nu je lieve handen rusten,
ze hebben al genoeg gedaan.
Zij sleepten ’s levens last en lusten
en brachten altijd liefde aan.

En schoon ze van vermoeidheid branden
door ’t altijd zwoegen tot de nacht
Nog hebben deze ruwe handen
mij zachte bloemen aangebracht.

Zij hebben mij beschut als lover
in ’s levens al te hete dag.
Zij hebben zich gevouwen over
mijn ogen, dat ik ’t kwaad niet zag.

Nu zijn ze bleek, als uitgeblusten
en rimpelig en zo klein en smal.
Laat nu je lieve handen rusten,
dat ik ze, buigend, kussen zal.

Uit: Het klokkenspel 1952

SeniorPlaza.nl