Home / Gedichten / Onze doodsbeldekens

Onze doodsbeldekens

Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Een treur’ge waarheid is, dat vele
Doodsbeldekes geraken zoek;
Slechts enkele die dat lot niet deelen,
Bewaren we in een bede-boek.

Toch zij bidprentjes ons gegeven
Voortdurend tot herinnering
Van die, eens één met ons in streven,
Behoorden tot de vriendenkring.

Bewust waartoe die plaatjes dienden,
Bewaarde een vader voor en na
Bidprentjes van gestorven vrienden,
Ze leggend in de tafellâ.

En telken jaar ten jongste dage
Liet vader nooit of nimmer na
Een heil’ge Mis te doen opdragen
Voor allen uit de tafellâ.

Laat sling’ren nooit gedachtnisplaatjes
Van kennissen, bewaar ze goed
In ’t een of ander Uwer laatjes,
En ’s avonds dan …. Een ‘Wees-Gegroet’.