
‘k Hou niet van volbloeide rozen
Die heur hart heeft uitgezeid
Die bij ’t oopnen
Van heur broze weelde
D’ eerste stervenstranen schreit
‘k Zie ze liever wachtend dragen
Wat een knop niet openwoelt
’t Stil gesluimer
Van teer verlangen
Dat een and’re roos het voelt
Want door elk geluk te schreien
Schemering van droefenis
Als een liefde
Die door bei geweten
Nog onuitgesproken is
Liefde hou me lang verborgen
’t Schroeien van uw pracht’ge gloed
’t Is een passie
Van de zonne zoenen
Die een roze sterven doet