Te wapen

Te wapen! roept:’te wapen’
De kreet gaat als een gesel los
Daar springt het als een spokend ros
Daar holt het al door beemd en bos
Daar davert het ’te wapen’
Zij ijlen op dien luiden last
Zij grijpen lood en ijzer vast
En allerwegen roept en wast
Dat wilde woord: ’te wapen’

Te wapen! roept:’te wapen’
En bonzend port het -klop! klop! klop!
Aan ieder hart, aan ieder kop:
Trek tegen uw mensenbroeder op
En slacht hem met uw wapen
Zij rennen op een blinden hoop
En ’t blinde noodlot neemt zijn loop
Zij vallen bij den eersten doop
En blijven eeuwig slapen

Te wapen! roept:’te wapen’
En nieuwe scharen zijn gehaald
Getooid, getuigd, gespoord, gezaaid
Uit hunne starre ogen straalt
De glans van ’t valse wapen

Zij zijn uit huis en hof vergaard
Zij stijgen op hun stampend paard
En uit hun harde ogen staart
De doodswil van het wapen

En overnieuw! – hoor: ’te wapen’
Ligt de eerste vijand neergeveld
Dan gaat het gauw om goed en geld
Dan groeit de waanzin van ’t geweld
Te roven en te kapen
Dan gaat het om een mens zijn dood
Een mens zijn goed en bloed en nood
Zo verven zij de wereld rood
Met hun betoverd wapen

Te wapen! – hoor: ’te wapen’
Waar hijgend heel de mensheid streed
Waar heel de wereld druipt van leed
Rijst uit de aard een nieuwe kreet
Te wapen! ons het wapen
En ’t roept-het groeit, het nieuwe woord
O makkers! roept het verder voort
Dat ieder mensenkind het hoort
‘Ontwapen’ hen ontwapen!

Ontwapen hen! ontwapen
Vecht tegen misselijk onverstand
Vecht tegen al wat samenspant
Met lood en dood en moord en brand
Te wapen! taaie knapen
Komt kerels! kerels houdt u kloek!
Vecht tegen dien verdomden vloek!
Vecht! vecht gij voor ons rode doek
Te wapen! om het wapen

Sta op!-op! te wapen
’t Gaat tegen al wat ons verblindt
Het gaat om al wat samenbindt
’t Gaat om de toekomst van uw kind
Kind tot geluk geschapen
Help, help te strijden voor ’t geslacht
Dat stamlend in zijn wiegje lacht
Dat op uw durf en daden wacht
Te wapen om het wapen