Home / Gedichten / Veugeltjes prutters praot

Veugeltjes prutters praot

Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

D’r zat er list ’n veugeltje (vogeltje}
Te zingen in de zon…
Ik had noot zoo iets geheurd
Zoo als dè zingen kon…

Toen vroeg men unne buitenmeens
“Zeg witte wè de is…”?
”’n Sysje… zik… hij grinnite
“Meneer… dè hedde mis…
Des doodgewoon ’n kneuterke (kneu)
En ziede daor die kwèèk (keep)
En heurde diejen kwartel slaon
Daor aon d’n Beeksen dèèk…?

We kuierden toen saomen op
En diejen vremde gaast
Vertelde me van hánneken (vlaamse gaai)
Die huizen inde maast.

Ik heurde van d’n tuureluut (kuifleeuwerik)
Van takkeling en waol (jonge mei-vink – vink op trek)
Van schrèèverkes en zwollemen (geelgors – zwaluw)
’n Smeuig schoon verhaol.

Toen wees ie me ’n nisje aon (’n nisje verlutten – ’n nestje aanraken)
En zeej… de is verlut…
Als ik die jong te pakken krèèg…
O wee as ik ze snut….

Toe was ’t de beurt aon smellekes (kleine valk)
Aon klampers en d’n uil (valk Tilburgers noemen hem klamper)
Aon kölders die bij vennekes (grutto)
Wè vruuten in ’t vuil…

‘k Wier volgepropt met biediefkes (koolmees)
Meej grouwkes en nog meer (heggemus)
Meej gèèle wiewouws tèèrpötjes (wielewaal – tapuit)
Koekoeken zonder eer.

Ik zeej saluu… en gong naor huis
En daor… te was link…
Laag op mijn bordje bij m’n brood
Ook nog’n blende vink (gehakt met een lapje vlees eromheen)



Dit gedicht is geschreven in Tilburgs dialect.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten