Home / Gedichten / Vissersleed

Vissersleed

Met dank aan Henk van der Helm voor het insturen van de tekst


Daar voer een visser met zijn vlet,
was uren aan het vissen.
En dacht dit is de goede plek,
hij kon zich niet vergissen..
Steeds weer de netten overboord,
ja, éénmaal zal ik bukken
en haal die kist dan binnenboord,
ja, éénmaal zal het lukken.
Nou tabé, nou tabé de zee die nam het mee,
nou tabé, nou tabé, die buit komt ooit binnen.

Steeds voer de visser weer naar zee,
hij viste lange dagen.
Hij twijfelt aan de juiste plaats,
hij kon het niemand vragen.
Tot op een dag, hij had geluk,
de kist die liet zich vangen.
Hij trok de kist toen binnenboord,
met blossen op zijn wangen.
Nou tabé, nou tabé de zee die nam het mee ,
nou tabé, nou tabé de buit die is nu binnen.

Het was zijn laatste tocht naar zee,
de buit was eindelijk binnen.
De inhoud was nu aan de beurt,
die speurtocht kon beginnen.
Maar oh, wat kreeg die visser spijt,
had voor de eer moeten bedanken.
Hij stierf snel en onverwacht door de inhoud van die planken.
Nou tabé, nou tabé, de zee die naam het mee,
Nou tabé, nou tabé, de buit die is nu binnen.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten