(met dank aan Ilse Steel voor het geleverde materiaal)

Rembrandt Harmenszoon van Rijn (15 juli 1606 – 4 oktober 1669) wordt gerekend tot ‘s werelds beste en meest beroemde kunstenaars. Rembrandt leefde en schilderde tijdens de Nederlandse Gouden Eeuw: een periode van bijzondere rijkdom en wijsheid in de zeventiende eeuw.

Ongeveer van 1620/21 tot 1623 kreeg Rembrandt les van schilder Jacob van Swanenburg (21 april 1571 – 16 oktober 1638), ook uit Leiden. Zowel Van Swanenburg als zijn latere docent Pieter Pietersz. Lastman (1583 – 4 april 1633) werden erg geïnspireerd door de Italiaanse kunst. Hierdoor zijn in de werken van Rembrandt veel Italiaanse invloeden terug te vinden, hoewel de kunstenaar zelf nooit in Italië was. Vooral het werk van Michelangelo Merisi da Caravaggio (29 september 1571 – 18 juli 1610) had veel invloed op het werk van Rembrandt.

In 1634 trouwde Rembrandt met Saskia van Uylenburgh (1612 – 14 juli 1642). Zij kwam uit een vermogende Friese patriciërsfamilie. Het stel kreeg drie kinderen die kort na de geboorte overleden. In 1641 werd een zoon geboren die wel ouder zou worden, Titus. Een paar maanden na zijn geboorte overleed Saskia op 29 jarige leeftijd. Zij liet een flinke erfenis achter die echter zou vervallen als Rembrandt opnieuw trouwde. Maar hij hertrouwde niet.

Titus trouwde in 1668 met zijn nicht Magdalena van Loo (1641-1669). Haar vader was Jan van Loo, zilversmid en een broer van zijn oom Gerrit van Loo (zwager en voormalig voogd van de moeder van Titus). Het paar woonde aan het Singel bij de moeder van Magdalena. Uit hun huwelijk werd één kind geboren: Titia, genoemd naar de zus van de moeder van Titus (gedoopt in maart 1669). Titus van Rijn overleed enkele maanden voordat zijn eerste kind geboren werd, in 1668 aan de pest en werd begraven in de Westerkerk te Amsterdam.

In de jaren 1640-1642 schilderde Rembrandt het schilderij de Nachtwacht, dat destijds ‘Het korporaalschap van Frans Banning Cocq en luitenant Willem Ruytenburgh maakt zich gereed’ heette. Het kwam in Amsterdam te hangen in de nieuwe Kloveniersdoeken. Dat was een verzamelplaats voor de musketiers van de verschillende schutterijen.

Na de dood van Saskia (juni 1642) nam Rembrandt een verzorgster, droge min (kindermeisje) in dienst, Geertje Dircks. Rembrandt begon een verhouding met Geertje. Zij leefden openlijk als man en vrouw, maar ze trouwden niet. Ongetwijfeld heeft Rembrandt haar ook als schildersmodel gebruikt, maar geen van de door hem geschilderde of getekende vrouwen worden met zekerheid als Geertje Dircks geïdentificeerd.

Na een aantal jaren ontstonden er problemen in de relatie (1649). Uiteindelijk liep de ruzie zo hoog op dat Rembrandt Geertje liet opnemen. In die tijd produceerde hij bijna geen schilderijen. Een van de redenen waardoor de relatie met Geertje spaak liep, is dat Rembrandt een nieuwe geliefde had, Hendrickje Stoffels (1626 – juli 1663). Ook met haar trouwde Rembrandt vanwege de erfenis van zijn eerste vrouw niet, tot ongenoegen van de kerk. Wel kreeg hij een dochter met Hendrickje Stoffels: Cornelia. Waarschijnlijk stond Hendrickje ook model voor Rembrandt.

Bronnen:
Sesam Kunstgeschiedenis
Robert Wallace Rembrandt und seine Zeit
Kroniek Wie was Rembrandt uit 1956
Rijksmuseum
Rembrandthuis
Historieknet
20.000 jaar schilderkunst – Hans L.C. Jaffe
E.H. Gombrich – Euwige schoonheid
E. Kloek – 1001 Vrouwen