De bloempjes gingen slapen
In zilvren maneschijn
Zij knikken met hun kopjes
Op ’t halsje slank en fijn
Hoe zachtkens ruist de lindeboom
En lispelt als in droom
Goeden nacht
Mijn kindje, slaap nu zacht
De vogels zongen vrolijk
Tot zonlief ginds verdween
Toen spoedden zij zich zwijgend
Naar ’t nestje in ’t lover heen
Slechts ’t krieksken in ’t veldkruid
Sjirpt zijn avondlied
Goeden nacht
Mijn kindje, slaap nu zacht
Versie 2 (met dank aan Jannie van ’t Ende voor het sturen van de tekst en Marjolein van Eck voor de aanvullende informatie) (Muziek: Joh. Brahms (1858) – Ook uit: Kun je nog zingen zing dan mee, 1e uitgave 1906)
De bloempjes gingen slapen,
Ze waren geurens moe
Zij knikten met hun kopjes
Me ’n welterusten toe
Zacht ritselt gindse lindeboom
En lispelt als in een droom
Goeden nacht, goeden nacht
Mijn kindje, goeden nacht
De vogels zongen vrolijk
Door ’t zonnetje gekust
Nu vouwen zij hun vleugels
Begeven zich ter rust
Alleen het krekeltje in ’t veld
Zijn zoet geheim vertelt
Goeden nacht, goeden nacht
Mijn kindje, goeden nacht
De Zandman is gekomen
Gluurt door de schemering
Of ergens soms een kindje
Nog niet ter ruste ging
En ziet hij zulk een stoute klant
Hij strooit in d’ oogjes zand
Goeden nacht, goeden nacht
Mijn kindje, goeden nacht
Ga Zandman uit de kamer
Reeds slaapt mijn kleine man
Hij sloot de held’re kijkers
Zo vast als hij maar kan
En roept mij morgen wel te moe
Een hart’lijk welkom toe
Goeden nacht, goeden nacht
Mijn kindje, goeden nacht
Van oorsprong komt het lied uit de collectie "Deutsche Volkslieder" van Anton Zuccamaglio uit 1840 en heet "Die Blümelein, sie schlafen". Brahms componeerde de muziek er bij in 1858.
