Home / Liedjes / De zon ging moe ter ruste

De zon ging moe ter ruste

Met dank aan Ria Hoogendijk voor het insturen van de tekst

De zon ging moe ter ruste in ’t purper bed van licht
de vogels zochten ’t nestje in ’t lover warm en dicht.
Een luchtig witte sluier golft uit de verte aan
en dekt de tere bloemen,
die zoet te dromen staan.

Het wordt zo stil en vredig,
een verre dorpsklok slaat
en op de grote heide
een schaapje klaaglijk blaat.
De maan staat als een herder
in purpren sterrenheir.
De wind zingt door de blaren
een liedje zacht en teer.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten