Het nestje

Ik weet een vogel wonen,
Pi-pi kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
‘k Zal u zijn nestje tonen
Pi-pi-kwie, ’t san-san-ra-bi-bie
Hij woont daarginder langs de straat,
Het is mijn kameraad.
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!

Daar zag ik hem vergaren,
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
De strooikens en de blaren
Pi-pi-kwie, ’t san-san-ra-bi-bie
Met ted’re zorgen tot op ’t lest
Volbouwd was het liefdesnest.
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!

Nu zie ‘k een tweede vogel,
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
Een blondgepluimde vogel,
Pi-pi-kwie, ’t san-san-ra-bi-bie
Zij springt en wipt er in en uit
Het is de lieve bruid
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!

En ‘k luister van verlangen,
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
Naar ’t schoonste der gezangen
Pi-pi-kwie, ’t san-san-ra-bi-bie
Dat rond het nest ten hemel stijgt
De nacht’gaal zelve zwijgt.
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!

Met ingehouden schreden,
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
Ben ik voorbij getreden
Pi-pi-kwie, ’t san-san-ra-bi-bie
Want vogelkens zo pas gehuwd,
Zijn toch zo gauw verschuwd.
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!
Pi-pi-kwie, pi-pi-kwie, pi-pi-kwie
’t San-san-ra-bi-bie, ra-bi-bie-’t san-san!