Home / Liedjes / Kunegonde

Kunegonde

Hij mind’ een aardig kind,
Haar naam was Kunegonde.
Hij werd door haar bemind,
Want liefde is geen zonde.

Ze woonde in een slot,
Met hooge ridderzalen.
Zij vroeg de goeden God,
Belasting te betalen.

Haar paatje was baron,
Die had liefhebberijen.
Op de wal stond een kanon,
Om ’s avonds achter te vrijen.

Hij lokte haar buiten de poort,
En toonde zijn bruine merrie.
Ze reden ijlings voort,
Toen maakte haar vader herrie.

Ze gingen door een bosch,
Met zevenduizend beren.
Die liepen zoo maar los,
Elkander kunstjes te leeren.

Hij sloeg ze allen dood,
Zonder ba of boe te zeggen.
Toen waren ze uit den nood,
De beren lieten ze leggen.

Toen kwamen zij in ’n huis,
Met negenhonderd schurken.
En al dat woest gespuis,
Lag ’t “Wien Neêrlands bloed” te snurken.

Toen trok hij zijn rapier,
En riep “de donder haal-ie”.
Hij stak voor zijn plezier,
De schurken door hun fallie.

Toen hij heeft fluks getrouwd,
Die schoone Kunegonde.
Dat heeft ‘m leelijk berouwd,
Want ze heeft een minnaar gevonden.

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een liedje toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Kunegonde

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief