Met dank aan Marc Blokland (†) voor het insturen van de tekst
Menig jongeling, voor hij in zijn huwelijk ging Stond te wachten en te smachten naar zijn lieveling Stralend van geluk liep hij zich zijn schoenen stuk Stond in kou en storm te bibb’ren ’t hart vol van geluk Door een glimlach van haar lippen want dat staat haar min verkeerd Door een glimlach komend van haar lippen Heeft hij haar voorgoed voor zich begeerd En wordt zij zijn vrouw zijn lief zijn alles Is ’t geluk zij hem de prins te rijk Als zij hand in hand in het stadhuis staan Geeft hij zijn vrouw voor geen koninkrijk
(maar)
Zijn ze lang getrouwd krijgt hij het om niets benauwd En zij zucht oh klein och heden zij wordt afgesnauwd Wil ze ’n nieuwe hoed, vindt hij dat maar zelden goed En hij gaat alleen met haar uit wanneer het bepaalt moet Door een glimlach van haar lippen, want dat staat haar idioot Op momenten kan ze hem niet uitstaan En ze wenst zich nog maar liever dood Maar nu zit ze met een hok met kind’ren Als een blok wordt aan haar been gezet En ze worden saam weer goeie vrinden De and’re dag begint weer de pret
