Home / Liedjes / Minnenlied

Minnenlied

(De mispakte liefde - Sofietje Stemme)

Wat baart de liefde op dees aard
Veel pijnen en smarten voorwaar,
Door jonkheid die malkaar beminnen,
Maar met geen oprechte zinnen.
Zoo was er laatstmaal eene meid,
Zij had twee jaren gevrijd,
Maar minnaar was gaan vliegen, vliegen.

Het meijse haar bloem en haar eer
Bezat zij nochtans dan niet meer,
Haar schoonheid die was er vervlogen,
Haar minnaar die had haar bedrogen.
Zij dacht wel o valschen minnar,
Gij laat mij zoo in het gevaar,
Moest gij mij zoo beliegen, gaan vliegen.

Nu laat hij mij zoo in ’t geween,
Geen ouders heb ik ook niet meer,
Ik weet niet waar ik moet dwalen.
Van iedereen word ik verlaten,
Zoo dwaal ik met mijn klein kind,
Zoek naar mijn valschen vriend,
Maar hij is gaan vliegen, gaan vliegen.

Dan kreeg ik een brief onverwacht,
Kon ik rusten geheel den nacht,
Hij had mij dan daar in geschreven,
Dat hij met een ander ging leven,
Ging trouwen voor God en voor werk.
Wel meisjes, wel opgelet,
Ik zeg het alleen vor ’t besten, het besten.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten