Met dank aan Henk Frings voor het insturen van de tekst
Wanneer een kind in wilde drift Het ouderlijk huis verlaat, En om een kleine ruzie soms, Voorgoed het huis uit gaat. Als dan de vaders woorden soms, Wat ruw klinken en hard, Zit in een hoek een moeder stil, Gebroken van de smart.
Refrein: Moeders, ze voelen veel dieper in ’t leed, Als straks een man er al niets meer van weet. Wij kunnen ’t nooit zoo beseffen, ’t Leed wat een moeder kan treffen. Want om te voelen de schrijnende pijn, Daar moet je een moeder voor zijn.
Wanneer de dood met wreede hand, Het huisgezin niet spaart, En ’t kind in jaren van zijn bloei, Ontvreemdt van deze aard, Als dan de vader weer vergeet, Door zorg die ’t leven biedt, Ligt ’s nachts in bed een moeder stil, Te snikken van verdriet.
Refrein: Moeders, ze voelen zoo diep hier op aard, Zorgen en smart die het leven ons baart. Zij moete zooveel ontberen, Wees dus je moeder ter eeren. Want om te voelen de schrijnende pijn, Daar moet je een moeder voor zijn.
