Van de Hoogeboezem naar de Schietbaanlaan

Hij woonde op de Boezemsingel
Zij in het westelijk deel der stad
Hij moest haar iedere dag gaan halen
Als zij haar vrije avond had
Maar dat vond hij heus niet vervelend
Altijd lachend, altijd spelend
Had hij dat tochtje al zo vaak gedaan
Van de Hoogeboezem naar de Schietbaanlaan

Vaak had ze met hem afgesproken
Kom mij vanavond tegemoet
Maar om elkaar niet mis te lopen
Kijk onderweg vooral heel goed
Nimmer behoefde zij te wachten
Soms werd het weleens kwart voor achten
Maar dan kwam hare vrijer er ook al aan
Van de Hoogeboezem naar de Schietbaanlaan

Als hij haar soms eens wou trakteren
Zocht ie een gezellig hoekje uit
Dan nam ze meestal limonade
Soms ook wel eens een kwast met spuit
Hij dronk er menig glaasje klare
En bracht ze hem niet tot bedaren
Dan kreeg hij hem ook altijd lelijk staan
Van de Hoogeboezem naar de Schietbaanlaan

Eens, op een avond, zei het meisje
En gaf hem daarbij een flinke zoen
‘Zouden we nu maar niet gaan trouwen
We moeten bot bij botje doen
We hebben lang genoeg gevreeën
Het is veel prettiger voor ons tweeën
Zo’n lange omweg is toch niks gedaan
Van de Hoogeboezem naar de Schietbaanlaan’

Toen in de andere week het meisje
Ook weer haar vrije avond had
Liep zij vergeefs op hem te wachten
Ze begreep maar niet waar hij toch zat
En zo heeft ze verscheidene weken
Des avonds vergeefs naar hem uitgekeken
Want, toen kwam hij er toch ook niet meer aan
Van de Hoogeboezem naar de Schietbaanlaan

Toen ’t meisje nog diezelfde winter
Verscheidene dagen bleef in huis
Zeiden de buren tot elkander:
‘Nou, het is met haar bepaald niet pluis’
Maar in de buurt zei haar mamaatje:
‘Hoe komt men toch aan zo een praatje
Het kind heeft door de gladheid een val gedaan
Van de Hoogeboezem naar de Schietbaanlaan’