Verdriet

Ieder is steeds vol van blij verwachting,
Als je speelt in de loterij,
En je denkt, die mooie hinderdduizend,
Vallen wel op het lot van mij.
En je krijgt de trekkingslijst in handen,
Sterf je bijn van verdriet,
Eén nummer hooger vielde honderdduizend
En het jouwe is een niet.
Dat is verdriet, dat is verdriet,
Dat je niet die mooie honderdduizend ziet.

Als je voor een bierhuis staat te kijken,
Op een zeer warmen zomerdag,
En zoo’n drankje zou je wel goed lijken,
Die je een ander drinken zag.
En je durft dan toch maar niet naar binnen,
Terwijl je naar een biertje snakt,
Ja, wat moet je dan beginnen,
Als hebt geen cent op zak.
Dat is verdriet, dat is verdriet,
Als een ander bier drinkt en jij krijgt het niet.

Als je als soldaat op Zondagmiddag,
Met een lief meisje uit zult gaan,
En je moet voor straf den heelen middag,
Voor de kazern’ op schildwacht staan.
En je moet dan ’t mooie lieve meisje,
Met een ander uit zien gaan.
Dan verwensch je ’t lieve sijsje,
En je wenscht haar op de maan.
Dat is verdriet, dat is verdriet,
Als je jou lieve meisje bij een ander ziet.

Als je steeds een ruime twintig jaren,
Een onbezorgd vrij leven leid,
Mooie meisjes, die je evenaren,
Helpen je door de eenzaamheid.
Verloven laat je je vele keren,
Voor de lol en aardigheid,
En je moet dan tegen je begeeren,
Trouwen met de keukenmeid.
Dat is verdriet, dat is verdriet,
Als je trouwen moet en je wilt het maar niet.

Pas getrouwd, slechts bijna zeven weken,
Krijg je een brief van je schoonmoe,
Ik verlang je wel eens te spreken
En kom daarom naar jullie toe.
En je schrijft ik kan je niet ontvangen,
Want mijn vrouw is niet heel wel,
En zij schrijft, ik heb toch zoo’n verlangen,
En kom met de extra-snel.
Dat is verdriet, dat is verdriet,
Als je schoonmoet komt maar die je graag niet ziet.