Victor

Kom ouders en wil hieruit leren
die kindren voed op ’s werelds plein:
het is een wet en de wil des Heren
waardoor wij ook geschapen zijn.
Victor studeerde
zes jaar passeerden
Zijne ouders die betrachten den geestelijke staat
doch de liefde heef, deez’ waardigheid versmaad.

Bij zijn matant kwam hij vele dagen
die daar ook woonde in die stad
Ten laatste ging hij liefde dragen
tot de schone dienstmaagd die zij had
Sprak met verlangen
door de min bevangen
“O Vergenie gij word door mij oprecht bemind
Zonder uwe liefde, ik geen rust meer vind.”

“Victor verander uwe zinnen
en stel de liefde uit Uw gedacht
want tegen wil elkaar beminnen
heeft er reeds velen in verdriet gebracht.
Uw moeder en vader
zullen te gader
nooit toestaan dat wij treden in den echten trouw
Zo brengt die liefde ons in druk en rouw.”

“O Vergenie ik zal u nooit verlaten
moest het ook kosten mij die dood
Geld of goed kan mij niet baten
maar zonder U leef ik in nood
Die schone woorden
haar hart bekoorden
bevond zij zich ten laatste in enen zwangere staat
Haar droeve tranen vloeiden dan te laat

“O Vergenie ik moet U gaan verlaten”
Sprak Victor dan met veel getraan
“Wil voor uw schepsel zorgen dragen
Ik hoop dat God u bij moog staan
Wij moeten scheiden
van de liefde beiden
Bij mijn eigen ouders ben ik het verlaten kind
Adju vriendin gij blijft door mij bemind”

Victor vertrok met veel bezwaren
Hij begaf zich aanstonds naar den strijd
Hij diende al onder de Franse huzaren
Hij streed kloekmoedig en zonder spijt
tegen de Indianen, en de Afrikanen
vocht met onverschrokken moed, hij vreesde zwaard nog pijn
door zijn geleerdheid, werd hij kapitein.

Zijn ouders beiden droef van leven
die baden God bij dag en nacht
niet wetend waar hij was gebleven
maar hunnen wens werd niet volbracht
Zijn moeder treurde
zoals men bespeurden
Verdriet en lijden brachten haar aan de rand van ’t graf
Een kind dient menig ouder tot zijn straf

Na tijdverloop van veertien volle jaren
kwam Victor weder uit dien strijd
Als grootmajoor van de Franse huzaren
kwam in zijn dorpje zeer verblijd
Is zonder schromen
bij zijn ouders huis gekomen
Aan zijn eigen vader vraagde hij om logement
doch den soldaat die bleef hem onbekend

Zijn vader sprak met veel hartzeren
Mijnheer dat kan vandaag niet zijn
om vreemdelingen te logeren
Mijn huis is in druk en pijn
mijn vrouw gaat sterven
het leven derven
Denk hoe deez woorden den soldaat het hart doorsnijd
“sterft mijne moeder” riep hij vol droefheid

Hier is dit droef toneel beschreven
hoe Victor bij zijn ouders kwam
Het laatste adieu en troost kwam geven
aan zijne moeder in stervendsnood
Zij riep al bevend
“Kind wil vergeven
het kwaad dat ik u door mijn hoogmoed heb gedaan
Door mijne schuld hebt gij veel te veel doorstaan”

Het rouwbeklag van moeder en vader
bracht Victor weder uit den rouw
Hij vond zijn lief met haar kind te gader
Zij traden aanstonds in den trouw
Wilt hieruit leren
die nog verkeren
De liefde brengt veel kinderen in druk en pijn
’t Zal voor vele ouders een exempel zijn.