Home / Liedjes / Vrouwen zijn geenszins mensen

Vrouwen zijn geenszins mensen

Schrijver: Gentil Antheunis (1840 - 1907)
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Een liedjeszanger schreeuwde op straat, dat elk ’t kon horen:
`Hier heb je nou ’t bewijs, zo klaar als zonneschijn,
Dat vrouwen geenszins mensen zijn!
Eén oortje; koop! ’t zal jou gewis bekoren.’

Dit maakte Griet en Trijn verwoed:
De toorn ontstak haar beider bloed:
Griet greep hem aan, en zeide: ‘ô Guit! men zal jou leren
De vrouwen naar haar waarde te eren.
Zijn wij geen mensen? schurk! waar ziet ge ons dan voor aan?
Kom, Trijn! laat ons hem straks de kop te plettren slaan’.

Hij, ziende, wat ‘er, door haar dolheid, zou geschieden,
Riep hard: Ik hou het uit dat zij geen mensen zijn:
`’t Zijn engelen, in mensenschijn!’
Elk lachte; en deze trek deed hem haar woede ontvlieden.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten