Het Eurovisiesongfestival


De jaren 50

Gezien het grote succes van het Italiaanse Songfestival van San Remo, dat al vijf jaar bestond, wordt op aandringen van de toenmalige programmadirecteur van de Italiaanse televisie in 1956 besloten een festival te organiseren met een Europees karakter. Het Eurovisie Songfestival is geboren. Al vanaf het begin is het jaarlijks terugkomend festival een feest om te volgen; de liedjes, de puntentellingen en de uiteindelijke winnaar, een avondvullende show welke zijn climax rond middernacht bereikt. Het festival wordt geopend met de Eurovisiemars, het ‘Te Deum’ van Charpentier.

Natuurlijk zijn er in de loop van de jaren vele zaken veranderd aan dit festival. Allereerst het ontbreken van het ‘live-orkest’, waarmee al een zekere charme van het festival verdwijnt. Jaren later wordt ook nog eens besloten dat de deelnemende landen niet langer meer verplicht zijn om in hun eigen taal te zingen, daarmee verdwijnt in feite het echte karakteristieke aspect van het Eurovisie Songfestival.

De elementaire regels van het songfestival: Er moet live gezongen worden, in 1956 moest ook de muziek live worden gespeeld. De liedjes moeten oorspronkelijk zijn, dus nog niet gepubliceerd, opgenomen of uitgevoerd voordat ze in de nationale voorronde worden gepresenteerd. Alle deelnemende landen moeten zich aan dezelfde regels houden. Gezien de uitvoeringstechnieken die zich steeds verder ontwikkelden werden ook de regels steeds aangepast.

Ook het systeem van stemmen werd vaak veranderd. De EBU ( European Broadcasting Union) was onder de indruk van de stemming per regio die Groot Brittannië had toegepast om zijn inzending uit te kiezen en voerde die in 1957 in. Tien personen uit elk land vormde de jury, ze volgden de uitzending in eigen land en moesten na afloop een stem uitbrengen op het liedje dat ze het beste vonden maar, mochten niet op hun eigen land stemmen. In de daarop volgende jaren werden de regels van het stemsysteem nog enkele malen aangepast.

Marc Antoine Charpentier (1643-1704)

Het oude Eurovisie logo

Het eerste Eurovisie Songfestival vindt plaats op donderdag 24 mei 1956 in het Zwitserse Lugano in Teatro Kursaal, Lugano. Presentatie is in handen van Lohengrin Filipello. Zeven landen doen mee met elk twee liedjes. Nederland, Zwitserland, België, West-Duitsland, Frankrijk, Luxemburg en Italië. Dit was de enige keer dat met meer dan een nummer kon worden ingeschreven.

Nederland wordt vertegenwoordigd door 2 zangeressen; Corry Brokken ‘Voorgoed Voorbij’, en Jettie Paerl ‘De vogels van Holland’. De Zwitserse zangeres Lys Assia wint met het nummer ‘Refrain’ het allereerste Eurovisie Songfestival. Over deze keuze doen veel speculaties de ronde, daar de jurering in het geheim plaats vindt.

Gastheer Lohengrin Filipello

Nr. 1 Lys Assia

Jettie Paerl

Gastvrouw, Anaïd Iplikjan. Het Festival, met 10 deelnemende landen, vindt plaats in op zondag 3 maart in Frankfurt en wordt georganiseerd door de ARD. De Hessische Rundfunk had niet gekozen voor een theater maar ontving de deelnemers in zijn eigen tv-studio. In tegenstelling tot 1956 heeft ieder land nu maar één artiest afgevaardigd. Denemarken, Oostenrijk. en Groot Brittannië nemen voor het eerst deel.

Zowel Lys Assia als Corry Brokken nemen opnieuw deel aan het Festival. Met het liedje ‘Net Als Toen’ behaalt laatstgenoemde voor Nederland de eerste overwinning. Frankrijk wordt 2de met La belle amour gezongen door Paule Desjardins en Denemarken eindigt op een 3de plaats met Skibet skal seilje i nat gezongen door Birthe Wilke & GustavWinckler.

Nr. 1 Corry Brokken

Lees de rest van het artikel via de pagina’s van de oude website.

383
Car 54, where are you?
490
Lassie

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten