
Type: | versje |
Het versje gaat ongeveer zo
De arme ezel
o wat deden zijn poten zeer.
Verder weet ik het helaas niet meer.
Ik hoop dat iemand mij het verder kan vertellen. Het is een versje van omstreeks 1940.
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
‘Wolf zag een ezel in de wei
en sprong over de sloot.
De ezel rende weg, maar kreeg
een doorn recht in zijn poot.
Het arme beestje hinkte voort,
de wolf was al vlakbij…
Ik moet iets doen, dacht Ezel bang,
want anders grijpt hij mij.
Hij zei: ‘Haal eerst die stekel weg,
die zo venijnig prikt,
voor u begint met uw diner.
Ik wil niet dat u stikt.’
‘Hier met die poot,’ beval de wolf.
De ezel hief hem op
en gaf de wolf, die bukte, snel
een trap tegen zijn kop.
De wolf zag niets dan sterretjes
en alles deed hem zeer. Toen droop hij af,
want ezelsvlees vond hij niet lekker meer.’