Mijn oma las tot voor kort een versje op van een haantje en een hen. Het begon zo:
Het was op een zoete morgen in mei….
……..
haantje of hen… ging uit wandelen…….
Hekje uit…..
Maar dan schrikt hij ineens. Voor hem staat een lelijk dier….met dikke nek en…(eend)..
Het haantje schrikt en rent snel naar moeder toe.
….want onthou een haantje mag nooit alleen uit wandelen gaan…?!
Wie kent dit versje! Ik zou het heel graag volledig willen weten!
Bij voorbaat hartelijk dank voor jullie kennis / herinneringen.
