Help! Enkele jaren geleden heb ik een prachtig gedicht gelezen over de “levensweg” van een moeder. Daarin kwam voor dat ze ging trouwen, enkele kinderen kreeg, ze één voor één de deur uit gingen, ze alleen overbleef en dat de kinderen bijna niet meer naar haar omkeken, omdat ze het te druk hadden. Wie herken dit gedicht? Wil het graag weer hebben voor op de crematie van mijn schoonmoeder.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Beste Jan,
Helaas is dit niet het gedicht wat ik bedoel, maar heel erg bedankt voor je reactie. Het was de 1e. Ik hoop dat iemand nog ooit het gedichtje zend, het was echt bijzonder en heel herkenbaar voor mijn schoonmoeder. groetjes.
Misschien dit liedje?
archief http://www.janvanderzeeterschelling.nl
OPOE HAD D’R HELE LEVEN TK 11-1996
1 Opoe had d’r hele leven,
Voor de kinderen gesjouwd.
Al d’r jongens en meisjes,
Waren na elkaar getrouwd,
Toen is Opoe in gaan wonen,
Bij d`r jongste lieveling,
En daar wachtte ze geduldig, )
Tot ze naar het kerkhof ging. ) bis
2 In`t begin was Opoe alles,
Ieder was haar aangenaam.
`t Warme hoekje bij de kachel,
`t Mooiste plaatsje voor het raam.
Maar toen Opoe’s spaarbankboekje,
Helemaal was afgezet,
En toen Opoe lam ging worden, )
Moest ze`s middags vroeg naar bed. ) bis
3 Eerst moest Opoe naar de keuken,
Had d’r lieveling gezeid.
Toen moest Opoe naar de zolder,
In de bedstee van de meid.
Maanden lag ze daar te suffen,
Niemand had meer medelij,
Toen de kleine meid kwam vragen )
Waarom Opoe niks meer zei. ) bis