Gedicht uit de 2e wereldoorlog. Heel lang, humoristisch. Het gaat om een opgave wat er allemaal in het dagelijkse leven niet meer te krijgen is. Ik dacht dat het in het Geuzenliedboek (na de oorlog uitgegeven) stond, maar nee. Eerste regels:
Geen pen meer om te schrijven
geen stijfsel om te stijven
Geen brood meer en geen krenten
Geen ouderwetse centen…
Dag Hanneke, helaas, dit is iets heel anders. Het ritme van het hele gedicht is hetzelfde als van die vier eerste zinnetjes. Toch bedankt voor je reactie! Jos
’t Gaat goed! Een gedicht over de Tweede Wereldoorlog.
Geen pen meer om te schrijven,
geen stijfsel om te stijven.
Geen brood meer en geen krenten.
Geen ouderwetse centen…
Het verleden fluistert zachtjes door de tijd,
verhalen van ontbering, van strijd en van spijt.
Geen inkt meer om woorden op papier te zetten,
slechts de echo’s van verloren levens, vergeten.
De stijfselkragen zijn gesteven en strak,
maar de harten van de mensen zijn gebroken, zwak.
Geen brood op de plank, geen warme maaltijd,
enkel de koude wind die door de straten glijdt.
Ouderwetse centen, eens zo waardevol,
nu enkel nog herinneringen aan een tijd die vervolgt.
De oorlog heeft haar sporen achtergelaten
in de harten van hen die het hebben doorstaan.
Maar ’t gaat goed, zeggen ze, met een glimlach op hun gezicht,
want ondanks alles, zijn ze hier nog, in het licht.
De pen mag dan ontbreken, de woorden zijn er nog,
gedragen door de wind, als een eeuwige zang.
En zo blijven ze vertellen, generatie op generatie,
over de dagen van oorlog, van verlies en frustratie.
Want hoewel de tijden veranderen, de herinneringen blijven
in het fluisteren van de wind, in de stilte van de straten.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Dag Hanneke, helaas, dit is iets heel anders. Het ritme van het hele gedicht is hetzelfde als van die vier eerste zinnetjes. Toch bedankt voor je reactie! Jos
Hallo Jos bedoel je dit gedicht?
Response stopped
’t Gaat goed! Een gedicht over de Tweede Wereldoorlog.
Geen pen meer om te schrijven,
geen stijfsel om te stijven.
Geen brood meer en geen krenten.
Geen ouderwetse centen…
Het verleden fluistert zachtjes door de tijd,
verhalen van ontbering, van strijd en van spijt.
Geen inkt meer om woorden op papier te zetten,
slechts de echo’s van verloren levens, vergeten.
De stijfselkragen zijn gesteven en strak,
maar de harten van de mensen zijn gebroken, zwak.
Geen brood op de plank, geen warme maaltijd,
enkel de koude wind die door de straten glijdt.
Ouderwetse centen, eens zo waardevol,
nu enkel nog herinneringen aan een tijd die vervolgt.
De oorlog heeft haar sporen achtergelaten
in de harten van hen die het hebben doorstaan.
Maar ’t gaat goed, zeggen ze, met een glimlach op hun gezicht,
want ondanks alles, zijn ze hier nog, in het licht.
De pen mag dan ontbreken, de woorden zijn er nog,
gedragen door de wind, als een eeuwige zang.
En zo blijven ze vertellen, generatie op generatie,
over de dagen van oorlog, van verlies en frustratie.
Want hoewel de tijden veranderen, de herinneringen blijven
in het fluisteren van de wind, in de stilte van de straten.