Er is een lied over twee wandelvrienden die zingend in een dorpje aankomen, verliefd worden op de dochter van de boer waar ze onderdak krijgen. Het moet een vertaling zijn van een ouder Duits wandelliedje van het begin van de 20e eeuw.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Beste
was zelf ook naar enkele strofen op zoek 😀 maar ik ken nog twee die op de laatste volgen:
’t is nu honderd jaar geleden
’t meisje ligt al in haar graf, in haar graf
en die beide wandelvrienden
rijden in een oude daf.
’t is nu duizend jaar geleden
’t dafje is al weggeroest
en die beide wandelvrienden
zijn nu dood zoals het moest.
Beste Rob Hoozemans,
hierbij één van de varianten van het gezochte lied.
Twee wandelvrienden
Op een mooie zomeravond
bij het schijnen van de maan, van de maan,
kwamen eens twee wandelvrienden
zingend bij een dorpje aan.
Aan het einde van de dorpsstraat
woond’ een boertje blij van zin, blij van zin.
En die beide wandelvrienden
trokken bij dat boertje in.
En dat boertje had een dochter
’n leuke meid van achtien jaar, achtien jaar.
En de beide wandelvrienden
werden smoorverliefd op haar.
Maar dat meisje was een vrolijke guit
en ze sloot een compromis, compromis.
En toen kuste ze de ene
de ander nam ze op haar knie.
Toen het avond was geworden
bij het licht der volle maan, volle maan
zagen beide wandelvrienden
’t meisje met een ander staan.
Toen de kille ochtendzonne
d’ eerste stralen over ’t land deed gaan,
zijn de beide wandelvrienden
verder op hun tocht gegaan.
’t is nu vijftig jaar geleden
’t meisje is nu oud en krom, oud en krom
en die beide wandelvrienden
kijken niet meer naar haar om.