Verweg in ’t westen drijft op zee de zon
Zijn vurige armen strekt hij uit om hulp,
Maar dieper zinkt hij weg en mensch en dier verstilt
Al bloed’ge tranen kleuren lucht en water.
’t Licht neemt al ’t leven mee en ‘k voel me zoo alleen
Als was ’t nog voor d’eerste scheppingsdag,
Toen duisternis lucht, land en water mengde
Bezielde stilte was in ’t ademen God.
Zoo sta ik vaak aan ’t strand en moeiend was ’t hart
Haar stil doet staan, als ’t zonlicht meer bescheen
Dan d’eind’loos droeve strijd van leven tegen dood
En altijd weer komt den uit onbekende nacht de vader!
Maar s’morgens, als in ’t oost de nacht trekt wegen
’t licht ’t leven wekt tot nieuwe strijd, dan strijd ik mee
Voor ’t eigen leven, tegen mensch en dier tot ik
Voor ’t laatst de zon zie ondergaan
en eeuwig nachte geeft eeuwige vader!
G. Knop
Gerelateerd:
Zonsondergang Als ik dwaal over de heide, wanneer de dag geeft zijn laatste…
Zonsondergang
Verweg in ’t westen drijft op zee de zon
Zijn vurige armen strekt hij uit om hulp,
Maar dieper zinkt hij weg en mensch en dier verstilt
Al bloed’ge tranen kleuren lucht en water.
’t Licht neemt al ’t leven mee en ‘k voel me zoo alleen
Als was ’t nog voor d’eerste scheppingsdag,
Toen duisternis lucht, land en water mengde
Bezielde stilte was in ’t ademen God.
Zoo sta ik vaak aan ’t strand en moeiend was ’t hart
Haar stil doet staan, als ’t zonlicht meer bescheen
Dan d’eind’loos droeve strijd van leven tegen dood
En altijd weer komt den uit onbekende nacht de vader!
Maar s’morgens, als in ’t oost de nacht trekt wegen
’t licht ’t leven wekt tot nieuwe strijd, dan strijd ik mee
Voor ’t eigen leven, tegen mensch en dier tot ik
Voor ’t laatst de zon zie ondergaan
en eeuwig nachte geeft eeuwige vader!
G. Knop