Home / Verhalen / De dood van mijn kind

De dood van mijn kind

Met dank aan Elskens William voor het insturen van de tekst

Sterf datum: 27 augustus 2011
Het was alsof de hemel op onze kop viel. Wij de ouders van ons Krisje wisten niet waar we het hadden toen de mare kwam via de telefoon dat ze overleden was. Ongeloof, verbijstering waren ons deel. We spoedden ons naar haar woning zo’n 15 kilometer ver. We raasden door de straten van de stad, door enkelrichtingstraatjes om toch maar spoedig bij haar te zijn.
Ze lag daar vredig op de sofa, het leek wel of ze sliep. Ik kuste haar voorhoofd en ze voelde nog warm aan, het was reëel: onze dochter was dood. De omgekeerde wereld: ouders moeten eerst sterven, zo wil de natuur het. Maar een bloedprop aan het hart, daar is niets tegen te doen. Een vol uur probeerde de mug haar te reanimeren, helaas zonder dat ze nog een teken van leven gaf.
De begrafenis was enorm, meer dan 1000 mensen volgde de lijkdienst in de prachtige Sint Rombouts kathedraal. Op de tonen van Louis Neefs zijn “ach Margrietje” reden we richting kerkhof. Ik had op het historische kerkhof een plaatsje besteld tussen de oude graven die dateren sinds de jaren 1800, en wat ik nooit zal vergeten is dat ik de urne zelf naar haar laatste rustplaats mocht brengen. Ik drukte de urne met haar foto tegen mijn hart, en na een laatste kus zette een man ze zacht in de kelder neer en sloot hem af. De bomen zongen een droevig lied en ze ruisten zacht in de wind. Tot mijn laatste levensdag zal ik aan je denken mijn lieve meid.