De vos en de kraai

De kraai is een brutaal en eigenwijs beest. Dat bleek opnieuw toen er een kraai over een dorpje vloog, de kraai een open raam zag, hij zich niet kon inhouden om een kijkje te nemen. Even kijken of er niet wat lekkers te ontvreemden viel. Op een ronde tafel stond een overvloed aan lekker eten. Maar, een heerlijk stuk kaas wekte de onmiddellijke interesse van de kraai. Snel vloog hij naar binnen en stopte snel het grote stuk kaas in zijn bek. Het was toch een aardig gewicht dat hij in zijn bek had. Hij vloog met moeite naar een hoge boom, alwaar hij even kon uitrusten.
De kraai dacht op een zeker moment iets in het struikgewas onder de boom te zien bewegen. En inderdaad na nog wat geritsel, verscheen er een roodbruin gekleurde vos. De vos was net wakker van zijn diepe slaap en daar het reeds namiddag was, merkte de vos dat zijn buikje rammelde. Zijn verstand werkte razendsnel, hij moest alles op alles zetten om het grote stuk kaas te bemachtigen.

“Een goedendag kraai, mag ik u prijzen voor uw prachtige verenpracht. U bezit ook een paar krachtige vleugels. U bezit een mooie zwarte look, u lijkt wel een filmster.” Maar, de kraai klemde zijn kaken dichter op elkaar. Hij had al genoeg moeite om het stuk kaas in zijn bek te houden.
“Ik durf te wedden”, zei de vos, “dat uw stem ook van een aparte klasse is. Doet u mij het genoegen om uw zangstem te bewonderen?” De kraai kon het gevlei uiteindelijk niet weerstaan. Hij opende zijn bek. “Krah, krah, krah”, het lelijke geluid dat de kraai uitbracht, klonk als het geluid van een zieke vogel.

Ondertussen viel het grote stuk kaas met grote snelheid naar de aardbodem. Snel nam de vos het in zijn bek en verdween in het struikgewas. “Moet je niet meer van mijn zang genieten?”, riep de kraai. “Ga nu niet weg, ik ben net begonnen”. Maar de vos draaide zich niet meer om.