Home / Verhalen / Gefriemel

Gefriemel



Ik vind het heel vervelend voor de Olifanten.
Maar echt lekker friemelen kunnen zij zeker niet.
Misschien willen zij wel maar hoe moet dat dan?
Zo wel willen zij toch ook niet dat iedereen het ziet.
Maar hoe verstop je een hele kudde friemelende Olifanten?
Zelfs in het dichtste bos geven zij al snel een grote kale plek.
Het lijkt mij ook niet zo prettig dat slopen en splinter gedoe.
Maar ik zou het toch wel eens willen zien, gewoon te gek!
Zo zijn er nog wel een paar soorten met problemen.
Maar hoe kleiner zij zijn hoeveel beter het altijd gaat.
Ze worden minder goed gezien en zijn daardoor heel brutaal.
Friemelen gewoon op het lijf der grotere, zij zijn er toe in staat.
Sterker nog zij kruipen ook gewoon in de grotere zonder te vragen.
Gaan heen zo het hun belieft naar elke plaats doen daar geen goed.
Zij friemelen, genieten en vreten soms hun gastheren ook op.
Nee, de kleine friemelaars zetten wat je noemt kwaad bloed!
Er zijn er ook met een opgeruimde geest zij doen hun best.
Zij ruimen friemelend op wat voor dood wordt gevonden.
En zijn op hun beurt weer lekker voer voor wie hen lust.
Waar groots wordt gefriemeld vind je vele hongerige monden.
Al ben ik zelf bij tijd en wijle wel een ijverig friemelaar.
Beleef ik hieraan dan ook nog wel het nodige plezier.
Heb ik het in het algemeen echt niet zo op friemelen.
De grote daar wil ik van weten, de minimum maat is de mier.
Als ik Olifanten moet adviseren raad ik ze het ook zeker af.
Niet zo bevorderlijk voor het oerwoud en voor hun vege lijf.
Ik denk ook dat geen enkele natuurvorser het ooit heeft gezien.
Maar het is een vermakelijk schouwspel, dat is toch buiten kijf?

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten