Koekoek!

Ik heb een koekoeksklok, wat zeg ik; wel drie.
Ik ken ze bij naam, bobke zegt geen koekoek.
Nee, die zegt ke-bob, ke-bob dus vandaar.
Kuck- euch dat is een Duitser, dat hoor je zo.
Dan heb ik er een en die zegt gewoon, normaal koekoek.
Die heet dus ook koekoek omdat hij de enige normale is.
Waarom ruim je die dingen niet op, doe je ze niet weg?
Ik heb er heel sterk aan gedacht en lang overwogen.
Een, mijn gemoedsrust, geen probleem.
Twee, nostalgie of financieel, geen probleem.
Het zijn geen erfstukken en hun kreten neem ik voor lief.
Veel van mijn tijd heb ik aan hun herstel en onderhoud gepleegd.
Ergo; ik denk, je kinderen gaan als het goed is de deur uit.
Je doet ze niet de deur uit, ze moeten het zelf willen.
Zij hebben een stem, dat is intussen voor mij wel duidelijk.
Maar iets in die richting heb ik nog niet gehoord.
Ik heb iets met vogels, vroeger al, van kindsbeen af.
Dat is dus de derde reden om ze te blijven huisvesten.
Ik herken dus hun stemmen omdat ik hun taal heb leren spreken.
Je moet mij horen,’s morgens vroeg als ik met de merels praat.
Daarna met de vinken, koolmezen en ander gespuis.
Ja, dat is echt wel even lachen met die knapen.
Je bent even in een heel andere wereld, er lekker even uit.
Ook hele zeldzame, die haast uitgestorven zijn, ik ken ze!
Al heel jong ging ik met mijn makkers op pad.
Want jong geleerd is oud gedaan, dus aangepakt.
Je moet immers het ijzer smeden als het heet is.
Ik was altijd al zo’n beetje haantje de voorste.
Als er dan nogal veel animo was riep ik de meute bijeen.
Iedereen vol spanning natuurlijk want dat beloofde weer wat.
Dat wordt weer zoeken naar een zeldzame vogel.
En wat nog belangrijker is; gelijk imiteren ook natuurlijk.
Dat ging dan ongeveer zo; kom mee naar buiten!
Wie? Allemaal natuurlijk.
Wat gaan we doen wilde zij dan ongeduldig weten?
Dan zoeken wij de wielewaal zei ik dan tot ieders verbazing.
Zij konden het bijna niet geloven, maar als ik ging roepen!
Nou dan kwam hij aangevlogen hoor, tot ieders verbazing.
Zijn roep; doeljoho klinkt zijn lied, doedeljo en anders niet.
Knap van mij hè, zoiets vergeet je van je leven niet.
Je moet er alleen even oog en oor voor hebben!