Home / Verhalen / Koning!

Koning!

Ik ben een fantast en houd van sprookjes. Zo van de koningen en de lieve koningin. De schone prins en het dito prinsesje. Van hele grote liefde en hele tedere min.
De meeste mooie meisjes wilden zelfs wel kikkers zoenen. Om de schone prins dan aan de haak te kunnen slaan. En sterke boerenkinkels wilde zelfs met draken vechten. Ik weet gewoon niet beter of het is altijd al zo gegaan.
Zo’n koning was meestal de grote liefde van het ganse volkje. Streng maar rechtvaardig, een ware leider naar een ieders hart. Die boordevol met wijsheid zat en steeds weer orde wist te scheppen. Lang en gelukkig was altijd hun leven al had het nog zo’n slechte start.
Het sprookje, bliksems nee de werkelijkheid is zo geweldig hard. Want veel prinsessen en drie koninginnen heb ik nu al versleten! Waar blijft mijn grote, wijze en alom bewonderde koning nu? Die orde schiep waar chaos was, nee ik ben het nog niet vergeten.
Geen lintenknipper of een voorgekauwde rede lezer. Een die de zakkenvullers eens een keer een lesje gaf. Die zei:”Zo moet het en zo wil ik het voortaan hebben!” Het roer om en weer helemaal terug een keer naar af!
Ik denk dat de kikkerzoeners en de vele boerenkinkels. Hun sporen hebben nagelaten in de genen van het hof. De macht is nu in handen van het domme klootjesvolk. Die kiezen dan wat andere lummels uit, altijd een sof!
Straks komt er weer een koning naar hun pijpen dansen. Hij lacht en praat zo mooi maar stelt opnieuw niets voor. Daarna komen er weer een hele grote zak vol met prinsessen. Mijn sprookje is verleden tijd maar dit gaat zo nog eeuwen door.