WOII – deel 1: Pa in dienst

Mee de mobilisaosie, de Deutsers drongen ons land binnen en zo moesten de mannen van 21 tot 35 jaor in dienst. Onze pa was 34 jaor en moest in dienst un boerderij en vêêf kender, mar dê wier nie gevraogd in dienst. Ome Jaones, bruer van onze pa was 36 jaor, vrijgezel en hoefde nie in dienst. Ons pa kreeg wel ôstverlof. Ons moeder was in verwaochting van ons Jo die is 15 september 1939 gebôren. Pa kreeg twee daogen vrij as de moeder gezond was. Den dokter durfde gin verklaoring te tikenen dê ze ziek was om nog inne dag theus te blêven, dus moes onze pa wir nao twee daogen wir in dienst. Hoe lang hij in dienst gewiest is weet ik nie, mar as hij nar heus kwam braocht hij altij Haagse spie mee.

Pa lag in Culemborg Veenendaol en aon de Grebbeberg en moest de Deutsers tegenhouwen. Ook heet ie bij unne boer in Veenendaol geslaopen. As hij wir mee verlof teusgewiest was braocht ons Rie hem nar de bus bij Jantje van Alphen, tussen heus en schuur noemen ze dê en dan zêê pa bid mar unne weesgegroet. Waorop ons Rie antwoordde, dê heb ik al lang gedaon.

“Toen de negende Maai lagen we in het gras tegen de Grebbenberg aon, daor is wel drie kwartier geschoten, ge zaagt de soldaoten vallen. Wij terug nar Culemburg daor kregen we koffie en brôôd, zên toen wir terug gegaon mee veul schrik en toen hebben we ons eigen overgegeven. We hebben in brakken gelegen en in de jaorbeurs en waren ôk ingekwartiert bij gewône meensen. Er was ôk unne prottestant die vroeg of hij wê eut den bijbel mocht lezen en bidden. Dê was unne fêêne meens.

Toen den Deuts binnengevallen was mochten we nar heus. Hoe ik allemaal theus gekomen ben weet ik nie: gin bus, gin trein alles was ontregeld. Veul gelôpen en mee un ponniekerke meegereeên en zô ben ik theus gekomen.”

Cor Brock, nicht van ons moeder, werkte bij ons as mêêd. Ome Jaones en Wim de Jong, neef van ons moeder, deden het werek. Tante Rie, zus van pa, kwaam iedere dag de koei melken. Moeder kreeg wel un klêêne vegoeding, mar door kon ze ut volk nie mee betaolen. Pa had un dienstkammeraod Groenemans eut Geldrop, ô kun grôôt gezin. Wij zên weluns nar Gedrop gewiest en hullie zên ôk in Alphen gewiest.

Ik herinner mij nog den tiende Maai, dê wij de heuskaomer aon ut schôônmaoken waren en toen werd verteld dê den Deutsers binnengevallen was. Mar in Alphen is er nie gevochten, wel zên er in Alphen vêêf man gesneuveld: A. Pijnenburg,  Aarts Hendriks, Vermetten en van de Broek. Ze zijn toen gezamenlijk tegen de kerk begraven. Wij stonden bij tante Cor. Ik zie de stoet nog vur mê.