Parade frustratie

De wereldkampioenschappen voetballen kwamen eraan. Dus op aanraden van Joop had de eigenaar besloten om een groot flatscreen in het bruin cafeetje te plaatsen. Even een uitgave volgens Joop, maar dat zou er dik en breed uitkomen. Nu was het l.c.d. scherm weken van te voren geplaatst. En eerlijk is eerlijk het was een prachtig gezicht.
Ik zat, zoals gewoonlijk op zaterdag, genietend van een vieux cola naar de mooie beelden op het scherm te kijken.,Jaap een ietwat slungelige kerel kwam bij mij zitten. ‘Schitterend hé zo’n groot beeld’. begon hij het gesprek. Ik kan mij nog goed herinneren die eerste TV-tjes. Weet u nog? Een bruin kastje, met een antenne op het dak. Hoeveel keer ik niet op het dak geklommen ben. En mijn broer maar schreeuwen, ‘draaien draaien, ho, ho stop.’ ‘ ‘Ja dat weet ik nog goed, het was wel een hele belevenis’ antwoordde ik hem.
Op dat moment zette Joop met de afstandsbediening een andere zender op. Het was een reportage van de Gay parade in de grachtengordel van Amsterdam, waar eveneens de zogeheten BN-ers sterk in aantal aanwezig waren. Ik zag Jaap wat nerveus reageren op de toch wel extravagante beelden waar met de camera gretig op werd ingezoomd. Hij friemelde aan zijn neus, keek mij terzijde aan, en zei: ‘Ja, ik weet niet hoe of u er over denkt maar voor mij hoeft dit niet. Ik vind dat overdreven dat ‘ik ben homo’ profilerende gedrag. Je weet zo langzamerhand niet meer waar je moet kijken.’ Ik zag nu pas dat hij wat ingekleurde tatoeages op zijn arm had. Een er van was een groot hart met daar boven een lint waarin geschreven ‘Michel for ever.’ Ik vroeg mij af of dit wellicht zijn zoontje zou zijn.
‘Ach ja’, ging ik met hem mee, ‘voor mij hoeft het ook niet maar als zij daar nu behoefte aan hebben.’ ‘Behoefte of niet’, zei hij nu duidelijk wrevelig, ‘kijk nu toch eens.’ Hij wees naar de beelden van twee in mini broekjes geklede mannen. Een met een puntige halsband om zijn nek welke van achter symbolisch werd bereden door een vriend met een enorme voorbinddildo. ‘Kijk” zei hij ‘dat bedoel ik nu, waar is dat nu voor nodig, dat is toch niet meer uit te leggen.’ ‘Hoe bedoelt je dat, er valt weinig over uit te leggen toch?’ vroeg ik met enige verbazing in mijn stem. ‘Nee aan u niet, uiteraard niet, de beelden spreken voor zich’, zo luidde verontwaardigd zijn antwoord. ‘Maar gaat u mij dan nu maar eens vertellen dat, als ik daar met mijn zoontje loop of thuis voor de buis zit ……’ Hier stopte hij even alsof hij eerst nadacht over hetgeen hij mij zou vragen. ‘En hij vraagt aan mij, papa wat doen die mannen nou? Hoe ik het hem kan uitleggen dat dit een normaal gedrag is, nota bene onderbouwd met zo’n beetje alle artiesten van Nederland, want die willen er bij horen toch? Dat terwijl de kranten vol staan over pedofielen in je buurt, het oprollen van kinderporno, ga zo maar door. Wat altijd weer de aanleiding is om je kinderen te waarschuwen. Niet met vreemde mannen meegaan, ook als de meester op school hem op zijn schoot tilt hij dat altijd tegen papa moet vertellen, nou, nou,?’
Hij keek mij aan met een blik van een rechter-commissaris. Ik had hier niet zo gauw een pasklaar antwoord hierop, het enige dat ik op kon brengen was, ‘maar u hoeft er naar toe te gaan, of naar te kijken, toch?’ Bijna boos gaf hij ten antwoordt, ‘dus ik moet thuis blijven zitten zonder de t.v aan omdat er van die gasten zijn die zich niet kunnen gedragen. Ik vind het so wie so belachelijk deze parades. Stel, de hetero’s eisen ook een parade op. Om dan al copulerend op praalwagens door de stad te trekken met keiharde muziek om de aandacht te trekken, moet ik weer thuis zitten dan? Heeft u al eens geprobeerd uw kind bij een optocht weg te trekken?’
Ik kreeg het een beetje warm van zijn nu vol vuur gehouden betoog, maar hij ging nog verder. ‘Het is niet nodig mijnheer, laten wij nou allemaal maar gewoon doen en niet het, ‘ik ben homo’ zo pushen. Heel Hilversum is al zo’n beetje Gay. Dus promotie genoeg. Zullen we eens tellen?’ vroeg hij bijna dwingend. ‘Nee,nee’ zei ik snel ‘u heeft in zekere zin wel gelijk, maar….’ ‘Precies dat is nu wat ik bedoel’ zei hij, ‘niemand geeft zijn oprechte mening, tolerantie en angst om buiten het populaire gesloten te worden, dat is het!’ Bruusk stond hij op en liep met grote passen naar de bar, bestelde een grote pils en dronk die in een teug leeg. Mij een ietwat beduusd achterlatend.
De deur zwaaide open en er kwam een niet onknappe man binnen welke rechtstreeks op de bar af stevende. Daar aangekomen legde hij zijn arm om de met mij in discussie geweeste Jaap. Zij dronken samen nog een biertje. Waarna de vriend afrekende en zij vertrokken. Toen zij weg waren kwam Joop de kelner naar mij toe, en zei: ‘Dat was heftig hé Ivan, kom niet aan het homogebeuren want dan zit je fout hoor bij die twee. Michel niet zo, maar Jaap kan furieus worden hoor.’ Het was duidelijk, Joop had maar de helft opgevangen. ‘Is Michel dan de vriend van Jaap?’ vroeg ik Joop onnozel. ‘Al meer dan tien jaar een pracht stel’, zei hij, ‘echt toffe mensen, maar vrij van opvatting hé.’ ‘Ja, ja zei ik, ik weet het. Weet je wat Joop geef mij nog maar een vieux, zonder cola dit keer.’