Home / Verhalen / Uiteindelijke!

Uiteindelijke!



Een grote zware mooie bruine beuk, Was tijdens de laatste storm helaas geveld. Ik kende deze mooie beuk maar al te goed. Bewonderde haar niet wetende dat haar laatste uurtjes waren geteld.

De bliksem trof die arme koe in het land. Daar lag ze met beide verkoolde poten zo raar omhoog. Net als die gestorven vis die met de buik omhoog op het water dreef. Beide buiken naar de hemel, de ene nat de andere droog.

Het gemaaide gras dat lag te hooien op het land. Lag zomaar rommelig door elkaar, geen kop geen staart. Het uiteindelijke doel van al wat ademt en wat anders leeft. Het ene is nog voer voor dieren of brandhout voor de open haard.

Uiteindelijk zei ik gesproken over het einde van het lijk. Een uit einde nog wel van wat op een keer zoal toch heeft geleefd. Hoe sta je als je er nog bent de man, de koe, de boom en zwom de vis. De benen op de grond en het uiteinde, of het er toe doet of iets geeft?

De kop maar in de lucht bij leven en andersom bij dood. Ik had er nooit zo over nagedacht, ik bedoel dat wisselen van lijken! Maar zoals altijd al is gezegd: “Je wordt aan de aarde toevertrouwd.” De kop, het uiteinde naar de grond, de zin ervan zal moeten blijken.

Ik houd zolang ik nog geen lijk ben het uiteinde maar fier omhoog. En kijk naar al wat om mij heen zoal nog steeds hetzelfde doet. Zoals de loeiers, kakelaars, zwemmers, zingend, blatend, blaffend, En al het blazend sissende gespuis om mij heen en dat voelt goed.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten