Home / Verhalen / Vetzak

Vetzak



Weet je zei de Olifant “Ik word nooit serieus genomen.” Ik ben toch niets, stel echt niets voor en weet ik heb gelijk! Ik kan toch helemaal niets van wat al die andere dieren kunnen. Ik maak maar fouten keer op keer en sta dan zo vet te kijk.

Dan trekken de brutale apen bijvoorbeeld altijd lange neuzen. Dat ik er zo raar uit zie met die lange neus is toch al erg genoeg. Ze slaan ook op hun kont en roepen “Kom van dat dak af.” Dat is lachen om mijn dikke kont, ik wist gelijk waar het op sloeg!

Ik weet alleen van die vele dingen die ik echt niet kan. Geef mij eens raad en inzicht dan doe je mij een groot plezier. Ik kan met mijn logge lijf en dikke poten alleen in bossen lopen. Het is bomen, struiken, gras altijd gelijk, ja vreselijk saai is het hier.

Ik kan als een vogeltje niet vliegen of met mijn mooie veren pronken. Of als zo’n mooi geleurde vis eens lekker koel een stukje zwemmen. Ik zou willen klimmen als die apen en ook de bomen van bovenaf bekijken. Als ik ergens anders zou willen zijn moet ik mij in een circus laten temmen.

Had ik nou mooie veren, de kleuren van zo’n vis of tijgerstrepen. Dan zou men zeker zeggen “Kijk, daar komt nu echt iets aan.” Maar dat harde schilferige grauwe vel van mij, niet om te pruimen. Nee beste mensen het leven van een vetzak zo als ik dat is echt niets gedaan.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten