Home / Verhalen / Voertijd?

Voertijd?



Het was winter en in het koude, witte licht berijpte gras.
Daar lag zij dan, haar lieve rode borst zo dood omhoog geheven.
Ja gisteren klopte eronder nog haar dankbare fiere hart.
Helaas geweken is nu uit haar dat speelse, dartele leven.
Ik zie haar nog tikken aan het raam, hoor ting, ting!
Om het meisje daarbinnen op haar nood te attenderen.
Het lieve kind, met brood en suiker in haar schoot.
Kon met haar gulle gift nu het getij een keer niet keren.
Tikt eens bij jou een leuke roodborst op het raam.
Doe iets of niets, het een en ander is niet zo van belang.
Leven en dood ligt toch immers niet in onze hand.
Als het zo moet zijn gaat de natuur gewoon zijn gang.