Wat zijn die kauwen toch slim!

Er is bij ons in de achtertuin een jonge kauw die al een aantal weken afwijkend gedrag vertoont, in die zin, dat normaliter de kauwen wegvliegen als ik naar buiten kom. Deze komt dan juist dichterbij… maar blijft wel een beetje afstand houden. Ik zag dat zijn rechter vleugel wat afhing, dus denk dat hij ergens tegenaan is gevlogen of (en dat gebeurt bijna nooit) door een kat is gepakt. Hij kan nog wel vliegen maar zoekt eerst via struiken en takken of planken van de schutting een wat hogere plek, vanwaar hij de sprong waagt.

Aanvankelijk kwam hij heel dicht bij mij maar… nadat ik een keer in mijn rode jasje naar buiten kwam, moest hij niets meer van me hebben en richtte hij zich op mijn man…(die nota bene speciaal voor die kauw een zakje kaasblokjes kocht bij Lidl!). Zoals je wel begrijpt krijgt hij hier dus wat extra aandacht, als hij/zij er is; een stukje brood, ei, of appel, of een handje gemengde granen maar het summum is natuurlijk wel… een stukje kaas!

Nu ligt er vlakbij de gevel een geel mierenlokblikje, waarmee hij eens aan het rommelen was(lijkt door de kleur op kaas zeker?). In elk geval heb ik hem toen een stukje kaas toegegooid vanuit het raam in de woonkamer. Na één keer had de smiecht het al door: hij rammelt met het blikje, loopt dan naar het midden van de stoep en kijkt afwachtend naar binnen! We noemen het nu maar ‘de kaasbel’ of kauwenbel.

Hij is nu nog goed te herkennen omdat zijn ogen nog niet blauw zijn en zijn verenkleed nog wat matzwart is. De andere kauwen gaan vast het kunstje afkijken en als hij dan volwassen is weet ik niet meer wie wie is! Voorlopig is dat nog duidelijk te zien en ligt er voor Karel, zoals mijn man hem is gaan noemen, wat hardgekookt eigeel of een stukje kaas ‘standby’ tot zijn vleugel is genezen, dan zien we wel verder.