Hein was gezond gelijk een visch
en dik en vet en rood en frisch;
Hij had een hongerige maag,
en elke spijs genoot hij graag
Maar eens smeet Hein zijn lepel neer,
en riep: ‘Ik lust die soep niet meer!
Loop met die nare soep maar heen!
Ik wil geen soep meer eten! Neen!’
Dit gaf zijn ouders veel verdriet,
maar ander eten kreeg hij niet
Zoodat hij reeds den tweeden dag
veel magerder en bleeker zag
En weer smeet Hein zijn lepel neer,
en riep: ‘Ik lust die soep niet meer!
Loop met die nare soep maar heen!
Ik wil geen soep meer eten! Neen!’
Den derden dag, o, lieve tijd!
Toen zag hij geel van magerheid,
maar toch kreeg hij zijn soepbord weer
en ziet, hij smeet den lepel neer
en riep ook voor den derden keer:
‘Och, moeder! ‘k lust die soep niet meer!
Loop met die nare soep maar heen!
Ik wil geen soep meer eten! Neen!’
De stijfkop was den vierden dag,
zoo dun gelijk een spinnerag
Hij woog niet zwaarder dan een lood:
en op den vijfden was hij… dood!
